Yazı motivasyonumu yükselten tüm yazar arkadaşlarımla okurlarıma teşekkür ederim

Herkesin yazı nedeni farklı. Hepimizi değişik sebepler, kişisel anlatma amaçlarımızla kaynaklarımız motive eder; masa başında... Bilgisayarın tuşlarına dokunurken, Allah bilir hangi edebiyatçıların tesiri altındayız. Ya da sözlerimizle, söyleyeceklerimizle okurlarımızı etkiler, belki de düşünüş biçimlerinde, duygu ufuklarında gidilmemiş fikir yolları, açılmamış akıl haritaları oluşturmalarına katkıda bulunuruz.

Tüm kalem emekçileri, bütün klavye sevdalıları gibi, beni de benzer kaynaklar besler üretim öncesi dönemlerimde... Kitaplar, gazete ve dergiler, internet dünyası ve sosyal medya, görsel, işitsel, yazılı, dijital basın, deneyimlerim, arkadaşlarım, dostlarım, hayal, beklenti ve hedeflerim; hislerimi paylaşarak büyütme, acılarımı bölüşerek hafifletme çabam...

Ve öyleleri de var ki aramızda... Adlarını anmadan geçemeyeceğim; izninizle:

Mesela, Milliyet Blog'ta en sevdiğim adam; Erdal Ceyhan... Başöğretmenim...

Hem yaşam, hem yazı deneyimlerime her sözcüğüyle ayrı bir güç, sıcacık bir sevgi halesi, ağabey koruyuculuğu katan... Desteklerken uyarmayı da ihmal etmeyen rehberim; Refik Başdere...

Hiçbir karşılık beklemeksizin bloglarıma düşüncelerini iliştirmekten üşenmeyen, en aykırı şeylerin en rahat söyleyicisi; Kerim Korkut...

En alçakgönüllü tahlilleriyle yazı dostluğumuzu bambaşka yerlere taşıyan Cemile Torun... 

Sıcak, samimi, espirili yaklaşımların, sonsuz yaşam sevinciyle neşesinin sahibi Şahin Özşahin...

Şimdilerde bana dargın olsa da, yazı çizgimi oluşturmama, tematik bir yaklaşımla ısrarla kadınlar hakkında yazmama neden olan, sohbet ve söyleşilerimize çok şeyler borçlu olduğum; Kadri Kanpak...

Bu blogun en fazla yazı üretenlerinden; Rıza Üsküdar...

'Kayseri'de bir kadın öldü' başlıklı İlk bloguma ilk değerlendirmeyi gönderen; Yurdagül Alkan...

Her yazdığımı sabırla okuyan, fikirlerini sayfamdan eksik etmeyen sevgili Nahide Çelebi hocam...

Yapmayı tasarladığı Milliyet Blog toplantılarına şahsımı da davet eden; Yılmaz Çetingöz...

Ve adını tek tek sayamayacağım, geniş bir kitlenin, Milliyet Blog ailesinin değerli okur-yazarları... 

Çok uzun süredir yazılarını yorumlayamadığım, yorumlarına yanıt dahi veremediğim sayısız ve sonsuz dostlarım... İlk bakışta kabalık ya da duyarsızlık sayılabilecek bu tavrımı dahi yüzüme vurmayacak kadar olgun davranan... 'Cevap veremezliğime' ilişkin 'zamansızlık' mazeretimi hoşgören tüm sevenlerime en içten minnet ve teşekkürlerimi sunmayı kendime görev sayarım.

Şimdiye dek, ne zaman, nerede, ne kadar sürç-ü lisan ettiysek, affola!.. Cemce sevgilerimle...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.