Yazmak ve sevmek

Yazmak... Çocukluğumdan, kendimi bilmeye başladığım andan beri en iyi dostlarımdan biri oldu kağıtla, kalem. Saman rengi, beyaz, ufak büyük kağıtlar. Kurşun, tükenmez kalemler. Sevgilerimi, kırgınlıklarımı, hayallerimi, gözlemlerimi, özlemlerimi ve kendimi  paylaştığım iki dost. Onlar bana hiç ihanet etmedi beni hiç üzmediler. İçimde çığ gibi büyüyen duyguları, öfkelerimi, hayal kırıklıklarımı insanlarıma söyleyemediğim herşeyi paylaştılar ve hep sustular. Sonra iyi ki söylememişim dediğim o yazdıklarımı yırtıp attığım zamanda hiç şikayet etmediler. Halbuki bir zamanlar onlarda canlıydı. Yemyeşil yaprakları olan güzel ağaçlarımdı benim... Sevgiyi bilen ve sevgi veren güzel insanlarım gibi tıpkı. Bunları düşündüğüm zamanlar daha çok gençtim. Bugün bozuk para gibi harcanan sevgiyi öğrenmemde payı olan ilk düşünceleri, böyle başlattılar bende.

Diksem ulu ağaç olurdu
Dertlerden küçük bir fideyi
Büyür dalları göğü bulurdu...
 
Sonra fırtınalara karşı koyan gövdesini
Feda ederdi zamanın kazmasına
Dalları paramparça,
Bir kara kalem olurdu elimde
Dertlerimi yazmaya.
 
Milliyet blogda yazmayalı çok uzun zaman olmuş... Gitmedim ama  neden bilmem yazmak pek içimden gelmiyordu. Ama burada tanığım ve sevdiğim öyle güzel dostlarım, dostluklarım oluştu ki zaten temelli gidemezdim. Mesut  Selek hocamın son yazısını okuyunca hem keyiflendim hem de biraz düşündüm şöyle. Yazıya başladığım zaman farklı şeyler vardı kafamda. Ülkemin hallerini bizi üzen, acılarımızı her an değişen gündemi, siyasetin hiç bitmeyen sancılarını vs.... Ama birden sevgi geldi aklıma.
 
Dilimizden hiç düşürmediğimiz, en kötü eylemde bile seviyordum ondan öldürdüm dediğimiz sevgi kelimesi... İçeriğini onun gerektirdiği şekilde dolduramadığımız sevgiyi.
 
1-- Ben yaradanı severim ondan dolayı yaradılanı severim..
 
( Çocuğumu döverim, karımı döverim, iftira atarım, aldatırım, kazık atarım, öldürürüm, ormanı yakarım hayvana işkence ederim, yalan söylerim.)..V.S .......
 
Seni çok seviyorum ..... (Benim dediklerimi yaparsan. Benim gibi düşünürsen.) VS.....
 
 
Ben ülkemi çok severim. (Siyasetçi.)... Buraları siz doldurun..
 
Ben kendimi çok severim. Kendini sevmeyen zaten kimseyi sevemez (  Egomu hırsımı, paramı, kendi doğrularımı,) VS....
 
Sevgi içinde çok büyük değerler taşıyan küçücük bir kelime, bir erdem. ŞEFKAT, TOLERANS, VEFA, SEVİLENİ KENDİNDE ÖTE DÜŞÜNME, ÖZGÜRLÜK, ve bütün bunları eyleme geçirirken mutluluk duymaktır... Sevgi sevilene sahip olmak değil, sevgiye sahip olmaktır.
 
Paranın, gücün, siyasal hegamonyanın, yoksulluğun,açlığın ölümlerin felaketlerin olduğu bir dünyada sevgiden bahseden bir yazı yazmak!!!!  Ama, ben hala onu öğrenerek ve ona sarılarak yarım asırı geçen bir ömrü yaşadım... Yaşıyorum. Hüzün ve acı dalgalarına, sevgiyle duyduğum mutluluklarla verdim savaşımı....
 
Gerçek sevgiyle büyüyen bir çocuk, aile, toplum, onların seçtiği devlet adamları ve barış dolu bir dünya.... En olmayacak  ütopya.. Cennet gibi bir ülkede ve dünyada cehennem yaşatanlar insanlar. Ve o ilahi gücün yarattığı dengeyi bozanlar da. Ama ben ağacımı okşuyorum hala kağıdımda, kalemimde..
 
NEYSE İNSAN HAYAL ETTİĞİ MÜDDETCE YAŞARMIŞ. Sizde benim gibi yapın. Hayallerim suya düştükçe  topluyorum yine kurutuyorum. Durmadan çıkarıp kuruttuğum için, oldukca yıprandılar ama ben  bu yaşa kadar idare ettim. Sevdiklerim ve sevenlerimin sayesinde. Onun için hayat yine de çok güzel...
 
Dilerim hüzünleriniz mutluluk yağmurlarıyla yıkansın hep.......
 
SEVMEK
 
Sevmek, yeni doğmuş bir çocuğun bakışındadır.
Sevmek, billur gibi bir suyun akışındadır.
Sevmek, gülün üstündeki şebnemde,
Sevmek, şefkatle uzanan bir elde,
Sevmek, karanlıkta ışığı görmektir.
Sevmek insan yok olsada,
Nefes alıp vermektir.
Sevmek yalnız seveni değil
Seni inciteni de sevmektir
Sevmek, inanarak kalpten vermek
Sevmek, yaşamak hissetmek
Say ki cennette yer edinmek
Sevmek tanrıya ermek demektir...
 
--
cansın erol