- Kategori
- Şiir
Yediveren Gül Gibi
Seni anlatıp durdum şairane dört satır
Tezgahı sen, gergefin ilmek ilmek dokudum
Efsun güllerden sordum canındır canım, hatır
Ne narindir naz elin el vurup, can dokudum!
İlk karşılaştığım gün gözler hep gülüyordu
Süzülerek yanımdan o geçişin bekledim
Aşk hesapsız saklımdı gözler hep biliyordu
Meftun kalp emekleyip ay, ay yıla ekledim!
İyi ki, sen bulmuşum şakıyan dilsin bende
Har-elenip, coş-arsın s/açıveren gül gibi
Sinen üzre kalmışım melali silsin tende
Kalmam senden aşağı yediveren gül gibi!