Yok olmasına izin verme

Hayatla o kadar içiçeyiz ki; farkında değiliz. Aslında hepimiz doğalız ve içinde yaşadığımız dünyanın sonunu hazırlamaya devam ediyoruz. Aslında o kadar masum ve içiçeyiz ki bunu ancak küçük bir bebeği doğayla buluşturduğunuzda; gözlerinin içindeki mutluluktan kavrayabilirsiniz.

Onlar doğa kadar saflar ve o kadar özümsemişler ki; doğanın içinde olmak onlar için ayrı bir haz. Fakat biz yetişkinler daha iyi yaşamak için ve daha iyi hayat sürmek adını verdiğimiz bencilliğimizle geleceğimiz olan bebeklerimizin elinden alıyoruz doğal yaşamı. Belki şimdi farkında değiliz ama üzerinde yaşadığımız dünyayı artık tüketmek üzereyiz ve neden bu kadar hızlandırıyoruz kendi sonumuz anlamış değilim. Anlayan varsa da beri gelsin.

Kendi ellerimizle doğayı yok ederken onları hiç düşünmüyoruz, bir zamanlar bizleri düşünmeyen hırslı atalarımız gibi bizde çocuklarımız düşünmüyoruz ve onları daha mutsuz bir gelecek bekliyor...

Onların yüzlerindeki gülücüklerin kaybolmasını istemiyorsak daha dikkatli davranmalıyız yaşadığımız gezegene karşı. Ve katlettiğimiz hayvanların bakışları hala sevecen bakıyorken çocuklarımıza biz de onlara sevgi ile bakmayı öğrenmeliyiz artık. Sadece biz insanlara sunulmuş bir armağan değil dünya, Üzerinde sadece biz kaldığımızda da hiç güzel olmayacağından eminim...

Murat Aydemir