Zamanla sevgiye bakış açımız değişiyor

Zaman değiştikçe hayat değişiyor, biz de değişiyoruz.

Bayram tatiline erken başladım. Memlekete geldim.

Ama değişen bir şeyler var. Artık eskisi gibi her akşam dışarda olmak istemiyorum. Eskiden hep yeni insanlar tanımak, onlardan bir şeyler öğrenmek isterdim. Şimdilerde ise beni yoran ilişkiler, yeni tanışmalar, yeni yüzler aramıyorum. İnsanları tanıdıkça onların daha çok kötü taraflarını gördüm, iki yüzlü olduklarını anladım. Artık hayatımda fazla insan istemiyorum. Gereksiz insanları hayatımdan atmak istiyorum. Yapmacık, inanmadan konuşan insanlar istemiyorum etrafımda. Beni anlamayanlarla konuşmak, onlara meramımı anlatmak yoruyor artık beni.

İlişkilerimi gözden geçirdiğim zaman, sıra iyi ve kötü gün dostlarını ayıklamaya geliyor. Onları belirliyorsun. Herkese evet dememek gerektiğini de öğrendim. Bunu örenmek epey zaman gerektirdi. Gerektiğinde hayır diyebilmeli insan. Bu başta karşındaki için kırıcı olsa da, bizim için hayat kurtarıcı olabiliyor.

Hayatta sevgiye önem vermek gerekiyormuş. İstanbul’da bir ev sahibim vardı. Yaşlı idi. “Seni seveni, seni hak edeni seveceksin.”derdi. O zamanlar, “frekans olmadan olmaz, bu boş bir lafdır” diye düşünsem de yıllar sonra o insanın ne kadar doğru söylediğini anladım.

Sevgi de paylaşıldıkça gelişiyor, olgunlaşıyor. Bir arkadaşım sevdiği bir insan için nasıl geri döneceğini düşünmeden bir geçe vakti Artvin’e gitti. Yine aynı kişi ile yurt dışı tatiline gitti. Muhtemelen facebook’dan tanıdığı biri idi. İnternette herkesin birbirini kandırdığı, orada kişisel bilgilerin yalan yanlış olabileceği, internet üzerinden insanların birbirlerini dolandırıldığını, kandırdığını söylemek bile arkadaşımın bir kulağından girdi, diğerinden çıktı. Galiba sevgi böyle bir şeydi. Hiçbir şeyi gözün görmüyordu.

Aileme ve seçtiğim tüm dostlarıma daha önce göstermediğim sevgi ve ilgiyi gösteriyorum. Bunda geç kaldığımı düşünüyorum. Biliyorum artık gidenlerin ardında sadece iyilikler ve yaşananlar kalıyor. Ne kadar sevgi dolu olduğu hatırlanıyor.

Artık öğrendim ki, yaşamadan çoğu şey öğrenilmiyor. Yaşadıklarıma, yaptığım hatalara gülüyorum sadece. Zaman geçtikçe de, Sezen Aksu’nun şarkısındaki gibi annemi daha sık düşünüyorum ve hatta onu daha iyi anlıyorum. Ama sevgiye bakış açım da değişiyor.