"İşi Kolay Kılalım"

Sanat, edebiyat  ve tüm emek ürünlerine  hayranım, bu yanlış da anlaşılmasın,

Zaman zaman bu tür serzenişlerimi gerek yorumlarda gerek yazılarımda bildiriyorum. Baştan savma yapılan hiç bir şeyi sevmiyorum. Saygı da duymuyorum izleyici-seyirci-okur-dinleyici her kim ise üretime saygıyla hem  zaman hem  parasını feda ederek  en önemlisi hak ediş beklentisiyle gideni  hayal kırıklığına uğratanlar hangi alanda olursa olsun sevemiyorum. Zaten niyetleri geleceğe saygın sayfalar bırakabilmek değil  de günü kurtarma çabasıyla davrananların hazin sonunu da görüyoruz.   

Uzun süredir aklımı karıştıran bir duruma çözüm bulunabilmesini istiyorum. Tiyatro- konser  gibi salon seyirliklerinde önden makul sıralar kısa boylulara ayrılsın. Zira işkence önüne uzun boylu biri oturduktan sonra sahneyi görebilmek, sıklıkla maruz kaldığım bu duruma umarım birileri el atar. Bu kadar teknoloji arasında kolay olsa gerek, mesela bilet alırken ben bilebilmeliyim  salonun ilk on sırası  boyu 1.70 e kadar olanlara devamı  boyu 1.70 den fazla olanlara  ayrılmıştır diye, çok yoğunluk olup ille de o gün izleyeceksem nereden bilet bulabiliyorsam katlanırım. Fakat gerçekten sinir bozucu bir durumla çok  boğuşuyorum son yıllarda. Hele salonların alışveriş merkezlerine tıkılıp, eskiden tabakları rafa dizer gibi insanları dizi diziveriyor olmalarına hiç bir şey diyemiyorum. Halbuki o salonları ilk gördüğümde çok sevinmiştim. Kimse kimsenin görüş alanına engel olmayacak diye, nasıl yanıldığımı anlayabilmek uzun sürmedi, uzun boylu, kabarık saçlı ya da tepede dağınık topuzlu biri gelip oturduysa ön sıranıza faica, durumun kendisi yetmezmiş gibi bir de daha dik oturmaya çabalamıyorlar mı? tutup omuzundan aşağı diyesim geliyor. Dilerim birileri duyar sesimi, dilerim benim durumumda olanlar da bildirir mağduriyetlerini, kimsenin kimseyi üzmeyeceği günler dileğimle Yunus'a kalsın son söz, "Gelin tanış olalım, işi kolay kılalım"