"Kimi yanında arıyorsan, önce içinde bulacaksın..."

Sevdim sanırsınız... Sevildim sanırsınız... Sonra bir gün gelir, hafif bir solukla yıkılır sağlam sandığınız her şey...

Uyanırsınız o an. Anlarsınız, "anlamak" sözcüğünün dünyanın en ağır sözcüklerden biri olduğunu...

Ayrı kalırsınız... Ayılırsınız o her geçen saniyeye bakıp... İçinizde yitip gidenlere baktıkça...

Duman'ın "Yürekten" şarkısında dediği gibi:

Sevdim sandım
sevildim sanırdım
sonra uyandım
sonunda ben anladım

ayrı kaldım
ayıldım bayıldım
sonra uyandım
sonunda ben anladım

öyle yürekten seviyorsan
aklı başından atacaksın
kimi yanında arıyorsan
önce içinde bulacaksın

aklım nerde
kaçırdım seninle
sorma ne halde
sorulmaz bu kimseye

Aradığınız neyse, siz biraz da o'sunuzdur. Aradıklarınız, sizi de dünyaya karşı açıklar.

Herkes zenginlik, kariyer, başarı ister ama aşkı da atlamaz. Ama nedense çok az kişi kendinden bekler ve evrenden
diler bunları...

Çok azın içindeki çok daha az bilir, "neyi arıyorsa önce içinde bulması gerektiği"ni...

Savaşanlar barış arar, savaşın ortasında kalanlar huzur...

Karnı aç olanlar doyacak bir şeyler arar, karnı tok olanlar karınların acıkmasını...

Sevgilisi olmayanlar aşk ararlar, sevgilisi olanlar ikinci bir sevgili...

Liste böyle uzayıp gider. Ama ne güzel demiş Duman, "Kimi yanında arıyorsan, önce içinde bulacaksın" diye...

Önce içinizde bulamıyorsanız, hayatınıza kim girerse girsin, size ne söylerlerse söylesinler, ne okursanız okuyun, fayda etmez.

Nietzsche bir aforizmasında "Savaşçı barış zamanında kendine saldırır" diyor... O savaşçı barışı ve huzuru içinde arasaydı "savaşçı" olmasına gerek kalmazdı. Her şeyi kılıç değil kalem kullanarak yenebilirdi. "Yenmek" bile fazla olurdu bir süre sonra, her şeyle "uyumlu" sonsuz bir evren olurdu o zaman... Ama bu haliyle son derece üzgün ve korkak bir durumda...

Çözüm sizde olduğu için, öyle yürekten seviyorsanız, istiyorsanız gelir.

Evrene ve hayat ne veriyorsanız, o büyüterek, parlatarak size geri verir.

Ama içinizde bulamıyorsanız, kimse aradığınızı içinize koyamaz...

"Arayan bulur" demişler, ama o arayanlar işe hiç "iç"lerinden başlamışlar mıdır?...

İçinizden başlarsanız aramaya, yürürsünüz keyifli bir ıslık, dudağınızda Yüksek Sadakat'ten "Aklımın İplerini Saldım" şarkısıyla...

Irmaklar denizlerde, denizler sahillerde buldular
arayanlar hiç bir yerde
inananlar dualarda buldular...

Kim bilir sen benim halimde, sakinliğimde ne buldun
bense yoruldum kendi kendime sokuldum
uyuya kaldım
aklimin iplerini saldım
o giderken
biran durup peşinden baktım
ne dersin, umarim beni affedersin
ne dersin, belki de terkedip gidersin
gider misin?...