Güvenç

Bir oğlum olsaydı adını güvenç koyardım. Son zamanlarda insanlara güvenmekte zorluk çektiğimden belki de. Hiç bir şey göründüğü gibi değil. Artık insanlarla ilgili duyduğum absürd hiklayeleri bile normal karşılar oldum. Kişilik dejenarasyonuna uğramadan tutunmak imkansız gibi oldu. Ya da çok sade bir hayat yaşayacaksın. Evden işe, işten eve, tv seyret, duş al, işe git. Aslında bu tarz yaşayarak bile kendini koruyamama riskin var.

Çıkarcılığı düşünüyorum hep. Neden ben sevmediğim hoşlanmadığım bir insandan gelecek hiçbir şeyi istemiyorum. Bende bir tuhaflık mı var. Herkes diğerini kullanma peşinde, bana iltifat eden birisine ya da birden sevgi gösterisinde bulunan birisine hemen, acaba benden ne isteyecek diye bakıyorum. Bu iyi bir şey çoğunlukla beni koruyor. Ama bazen de gerçekten dostum olabilecek insanları kırma sebebim olabiliyor.

Güvenç acaba güvenilir bir insan olur muydu. Hiç sanmam, tüm yönlendirmeler gibi ters teperdi muhtemelen. En iyisi ben bu isteğimden vaz geçeyim. Zaten küresel, ısınma ekonomik sorunlar, savaşlar dünyasına yeni bir insan getirmeye gerek yok.