12. Gaziantep yiyecek şenliği

Bir kaç yıl önce Gaziantep’e gitmiştim.  Hayatımda yediğim en güzel, en lezzetli yemekleri orada yedim. Tatlıları, çeşit çeşit kebapları ile lezzet köşemde bir bölümü fethetti doğrusu. Normal koşullarda et yemeği çok sevmem de yemem de. Gaziantep’te hayvanları ne ile besliyorlar bilmiyorum, ancak insanın yedikçe yiyesi geliyor. O ne lezzet öyle. Ben et yedikten sonra uzun süreli oturmayı ve midemin hazmetmesini beklerim. Antep’te neredeyse her çeşit kebaptan yiyip, üstüne de o güzelim katmeri tattıktan sonra, o sıcaklarda bir de hiç üşenmeden kaleye tırmanıp şehri seyre dalmıştım. Banamısın dememişti midem, açık söyleyeyim. Baklavaları, kuru patlıcan ve biberleri, fıstığı da olmazsa olmazları tabii ki.

İşte böyle gezilerde dağarcığımda güzelce bir yer edinmişken, bu yılın yiyecek şenliğini kaçırmayayım istedim. Ayın 22-23 ünde istanbul Özgürlük Parkı’nın dışında düzenlenen etkinliğe katılmaya karar verdim. Cumartesi işim olduğu için Pazar günü parka yönlendim. Öncelikle söyleyeyim, pek çoğunun düştüğü yanlış anlamaya ben de düşerek, Özgürlük Parkı’nın içinde aradım, meğer dışında kurulmuş.

Parkın dışında öyle bir yer ki, Gaziantep Şenliği olmuş, Gaziantep işkencesi. Mahşer kalabalıktı. Bir ara kalabalığın arasında sıkışıp kaldım ve kendimi dışarıya zor attım. Katmer yeme hayallerim maaalesef suya düştü. Öylesi kuyruklarda, o kalabalıkta beklemek riskini göze alamadım. Ne şenliğin tadına, ne de güzelim Gaziantep’in lezzet kokusuna varamadım. Toplam yarım saatten daha kısa bir sürede bir mücadele içine girdim ve çıktım.

Tabii ki halkımızın gösterdiği ilgi çok büyük ve satış yapan Antep’liler için zor da olsa güzel ve verimli bir haftasonu olmuştur. Ancak pek çok insan da benim gibi geldiği gibi kısa yoldan çıkıp gitti. Belki seneye daha organize olunur ya da daha büyük ve geniş bir sokağa kurulur.

Yine de elim boş kalmadı. Katmerin tadına eremesem de baklavaya ulaşabildim. Fıstığını, kırmızı pul biberini de eksik etmedim. Harnup pekmezini de yanlarına ekledim. Kısa günün karı Gaziantep’in doyumsuz tatları oldu, sefilliği ise cabası.

Çimen Erengezgin