Eski bir filmin, defalarca izlenen en güzel sahnesi gibi... Yaşanmaya doyumsuz bir sahne çiziyorum dünyama, çizgiler belirsiz . Başroller kayıp... Eskimiş sözler dökülüyor gözlerimden, sonbaharda s..
Araftayım... Ne geçebiliyorum çizginin öteki yanına, ne de ait hissediyorum kendimi buraya. Kalabalıklar içinde yanlız , aydınlıklar içinde karanlık , her şey tamamken bastıramadığım o eksiklik his..
Mutlu sonlara inanabilecek kadar çocuk olmayı dilerdim ya da acı sonları kabullenecek kadar büyümemiş olmayı… Ne değişti dünden bu güne? neden gülemez olduk aklımızda tek bir soru , kalbimizde t..
İngilizce öğretmeni . ..
