Karanlığın bağrından

Eski bir filmin, defalarca izlenen en güzel sahnesi gibi... Yaşanmaya doyumsuz bir sahne çiziyorum dünyama, çizgiler belirsiz . Başroller kayıp... Eskimiş sözler dökülüyor gözlerimden, sonbaharda sararmış yapraklar elbise oluyor çırılçıplak kalmış, solgun ruhuma. Isınır gibi oluyorum da rüzgar esiveriyor birden. Sıcak bir deniz meltemi değil , o karanlık tepenin ardından esen o garip rüzgar... İçime dolup, zincirleyiveriyor ruhumu. Prangalara esir olmak bu denli kolaymış demek... Hava kararıyor, simsiyah şimdi her yer.... Tam bırakmak üzereyken savaşmayı , gökyüzüne bakıyorum.Dinliyorum yıldızların fısıltısını, ta ruhumda çalan bir melodi bu. Son mecalimle haykırıyorum ' HENÜZ ERKEN'. Yıldızlar doluyor içime... Suya bakıyorum, gözlerimde solgun sözler değil, yıldız yıldız umutlar var artık... 

yıldız yıldız umutlar....