Umutsuzluk, gaddarca söndürürken zamanı, Uğuldayan gece iner ve iştahla yutar akşamı… Uzaklık tüm dilekleri doğurur, bir kadın gibi… Ellerin uzanmadığı boşluklara yuvarlanır..
KEMİK yığınları inanmıyorlar. Artık… Kanmayan oldular onlar! Boyun eğmemeye kararlılar Geri dönmemeye de masal dinlememeye de… Uyuyorlar! GÜNEŞ karayel soğuğ..
SEVGİMİN gözüpekliği, gümüş camlı pencerelerinin sayısını artırırdı evinin; kendisinden vazgeçen sevdiğimin. Soluğumu kesen ‘hangisinden uzatacak yüzünü’ hınzırlığı ile ben..
Alın defterinde, ok gibi saplanmış çizgilerden kırık dökük harfler Saçların üşümüş, üzerine alevlerin bile eritemediği yılların karları düşmüş Kopuk telli gitar hala o şarkıyı çalıyor g..
İlkbahar kararsızlığı ile yol verir aşka insan, çekingen! Tekinsiz yolları döşeyen ışıksız gecenin, kör uzantısında çat! Kapıya çullanır özlem yüklü, sen kokulu, ben k..
1951 / İstanbul. Öğretmen bir ailenin tek çocuğu. Sade bir düzen içinde soluk alıp veren o "eski ..