NEREYE GİDİYORUZ? OKUSAN RUHSAL ÇÖKÜNTÜ YAPIYOR... FAYTONA KARŞIYIM! Gazete okumak istemez hale geldim. Seçimden sonra heyecanla açmaya başladım gazetelerin sayfalarını. Üst..
Tam 25 genç insan. Tam 25 yuva. Tam 25 ana. Tam 25 baba. Tam 25 kalp. YANDI BİTTİ. DNA testiyle evlatlarının kimliklerinin belirlenmesini bekleyecekler. Kahır dolu saatler. ..
Beklentisi olmayan insan var mıdır? Hep bir ağızdan “Yooook” dediğinizi duyar gibiyim. Naçizane benim de vaaaaar! Yanlış anlaşılmasın lütfen. Kendim söyleyip kendim dinliyor..
GEL GİDELİM! “Kara Tren gecikir, belki hiç gelmez!” Evet, beklemeyin artık. Bu ezginin peşi sıra düşüp ne bir mektup ne de ses gelir artık. Bitti, düdük sustu ve tren durdu. ..
Yok mu bir dur diyecek? Yine bir kadın. Bu defa ailesi olmuş celladı. Üstelik üç polis de kesmemiş onları. Kormadıkları gibi vicdanları da sızlamadan, öldürmüşler kardeşlerini. İnsan, insan..
Bugün etrafımda sanki siyah bir zar var ve ışığa ulaşmamı engelliyor. Kelebek kozasına benziyor. Doğru ifade edemedim. Kelebek, mutluluk ve özgürlük demek. Oysa, ruhumda esaretin yarattığı yansıman..
Günün haberlerini kovaladım, her gün yaptığım gibi. Köşe yazarları, haberler, magazin vs. Bilgisel doyum noktasına varıp, ülke ve dünya genelinden haberdar olduktan sonra, kendi kabuğumda içsel yön..
Özür dileyip kurtulmak istediklerim; Anne, bak diyeceğim ama akşam hesap sormaya kalkma. -Hani, 1978 yılıydı, sen tüp parasını kaybetmiştin. Babam da sana fena parlayıp kalayı basmı..
Belki yirmi yıl önce birisi kalkıp, “Sokaklara, bebeklerini terk etmek isteyenler için konteynır konulsun” deseydi. Güler ve aklından zoru olduğunu düşünürdük. Rusya’da başlayan uygulamayı,..
Vicdanımın reddettiklerini düşündüm. Kabul gördüklerine gelemedim bir türlü. “Binalara girin” diyenleri vicdanım reddediyor. Girip, ölenlere vicdanım el vermiyor. Hatayı gid..
Buradayım işte. Yaşamın tam içinde. Her anın benim olduğunu bilerek. Yaşamın sadece "Şimdi" olduğun..