Bugün “bahar bayramı” ydı. Hoş, bana bahar bayramı, “ne zaman geldi, ne zaman hayatıma taht kurdu ya da ne zaman benden, hayatımdan uçup gitti de yalnızca rüzgarını bıraktı?” Kavramakta, anlamakta ..
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde; develer tellal iken, pireler berber iken, ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallar iken, annem düştü beşikten, babam düştü eşikten, annem kaptı maşayı, baba..
Hani olur ya: Söylemek istersin… Dilinin ucuna birikir sözcükler… “Tamam” dersin, yakaladığın bu Ân’a değer… “Konuş Yürek!..” Yutkunursun… Dünya durmuştur sanki ..
Her dönemin bir gençlik anlayışı olduğu gibi şairlerin ve fikir adamlarının da farklı gençlik anlayışları vardır. Âkif’in tasvir ettiği Gençlik ÂSIM’la SEMBOLLEŞİR… “Âkif Bey’in Âsım’..
Şu birkaç gündür bir parça yorulduğumu hissediyorum. Ama yorulduğuma da değdi, hani. Hem zaten arada sırada silkelenmeli insan. Kendine gelmeli… Oturduğu yeri, baktığı yeri, gördüğü yeri, yazı ya..
Hayat, öylesine büyük ibretlerle dolu ki… Bu “ibretleri” görebilmek için; bilir bilmez, yerli yersiz “ben” demeyi, kibirlenmeyi, “en akıllı kendini” zannetmeyi terk edebilmek gerekir.Önümüze serile..
“Az konuşup çok dinlemeyi” sevenlerdenim. Sanki, bana öyle gelir ki; “suskunluk içinde” manzarayı keyifle seyrederken, toz duman içinde bağı mı, bağcıyı mı dövdüklerini bilemeyenlerden; “balık”,”ha..
İnsanlar, zaman zaman çok söz söylemeyi marifet saydıklarında, kendileri dahil “konuşan”, ”susan”,”düşünen”,”anlatan”,”yazan”,”gören” hiçbir canlıyı anlamaz konumuna düşüyorlar. Ya da “damdan ..
Biliyordu!.. Bu dünyada, “yüreğinde paha biçilmez bir yeri olan şehir hangisi” diye sorsalar ona. Ta ezelden ve ta içinin derinliklerinden gelen kararlı bir sesle, biliyordu bu sorunun cevabı..
“İnsanın değeri nedir?” sorusuna Hz. Mevlânâ, çok kısa ama çok derin cevap verir: ”Aradığı şeydir…” Kendime sordum, ben de… “Neyin peşinde koştum bunca yıl?” “Ben, tam da şu ân’da, o aradığ..
“Yazı yazmak” bir Yürek Yolculuğudur. Okumak ve yazmak bana Edebiyat alanının kapılarını açtı… Ed..