İnsan olduğumuzu zannetmek... Olduğunu zannedenler de, emin olmak için kendine dönüp bakması yeterli, bakabilmeyi de unutmamışsak eğer. Çok da şaşırmamalı aslında....İnsanlık öyle basite inmiş k..
Terkettim herkesi, herşeyi, kendimi bile. Yola koyuldum elimde bir tek yüreğim ve gözlerimde hatıraların iki damla yaşı ile. Hayli yorgundum yaşadıklarımdan. Geriye bakmadan devam ediyordum, kaçarc..
Uçarken çılgınca gökyüzünün mavi deryasında, Yoruldu kanatlarım, dinlenmeliydim aslında, Nereye konacaktı yüreğim, kelebek edasıyla. Konsam incitilirmiydim, Dikkatli olmal..
Tırtıldım, Kıvrak bedenimle, yürümeye çalışıyordum zor olsa da. Ezilme tehlikeleri atlattım hatta zamanla, Yola devam ettim gene de her defasında, Ne zor zamanlar, ne süreçler..
Ey Aşk.... Sensizlik ne kadar koydu bana Yaşanmazki sen yoksan bu dünyada Ne tat ne tuz olur hayatımda Yaşayamam ki bir başıma... Belki çıkıverirsin diye Bakınırım şöyle bir et..
Geri dönemem isteme bendenNe kaldı ki bizden ikimizdenSavaş sonrasıYorgun bitkin kırık dökük kalplerden başkaDarmadağınız anlasanaEnkazlarımız bile bulunama..
Ne kadar nankörüz değil mi biz insanoğlu. Hep bana diyen, verdikçe alan aldıkça veren. İkisinin de ayarı yok. Öyle işte ortasında buluşmayı hiç denemeyiz yapamayız çünkü çok zordur, hayatta hep vere..
1977 İstanbul doğumluyum. Aydın'da Otel işletmeciliği yapıyorum. İstanbul'dan çıkıp, İzmir'e geldim ..