Açarken baharda coşan çiçekler, Hüzün bırakıverirler, ölümüne kururken, Yaprakları üşür, toprağa düşerken, Bir daha ki bahara, gülmeyi bekler… Bir renginiz..
Söz var kıldan ince, sırdan ise derincedir; Hangi söz baş keser, kanı soğuktan buz kesen, Hangi söz güzeldir, ışıklar içinde yüzen, Kafası ne güzel, bilinçten gelip süzülen…..
Gökyüzünde kuşlar, mevsimde göç var, Kışın ortasında yağmaya başlar, Hasret mırıldanır, ağlayan yaşlar; “Sevdiceğim kaldı yaban ellerde”… * Bize günah yoktu,..
Ölmek zorunda olmanın rezaleti, İçimi kemirirken, hep yüzüm kızarır. İnsan da, yaşam da boş ve saçma mıdır? Boş desenli yaşamı doldurmak için, Bırak yiğitlik raconu ..
Aslını soruyorsan gerçeğin; Aklını başına devşirirken, Kendi içinden çekilip alınan, Özünün kavrayış bilgisidir… Bilgiden öte iyi demezken, Cehalet..
Haykırsam sevdiğimi hissedebilir misin Yalnızlıktan üşüdüğüm gecelerimde; Bedenime akan yüreğimi ısıtabilir misin Hayallerime gelip başımı okşayarak? * Kim ..
Ne kaldı yıllardan geriye? Bir kaç anlık sonsuzluk; Kaç bin ömre bedel bir gülümseyiş, Ve ruhuma can kaynatan, O deli fişek sevdam… Nasıl da aklımı..
Dünüm de bugünüm de yarınım da açan kırçiçeğim, Olmasın bir gün bir an hüznün ve kederin; Gün bugündür, milattır, ruhun can bulduğu, Umuttur varlığın, umudum sürecek sonsuzluk boy..
Her gece aynı rüyayı görüyorum; Uçsuz bucaksız uçuyorum, Güne tel örgülerde uyanıyorum. Komik bir hayat yaşıyorum; Gündüzün boy boy duvarlar örüyorum, Gecesi..
Şapkadan çıkan kuş misalisin, Sihirin içindesin, bilmezsin, Hele bir aynaya sor, sen kimsin? Sen bensin, ben senim, emin misin?... Binbir gece masal içinde..
Ayça Marangoz Coşar, Üniversite, Akademi istanbul, Gazeteci Abbas COŞAR , Mektebi Mülkiye, Ye..