Acele manevi insan rh+ aranıyor

Kafa kafaya vermiş iki dostun muhabbeti benim için paha biçilemezdir. O ruhların bir birbirine aktığı, bir bütün olduğu, ağızdan dökülen lafların tam yerine oturup, anlam bulduğu anlar vazgeçilmezdir. Yeryüzünde, hayatın temposuna kapılmış, geçim, doyum, hırs, okul, iş gibi fiziken yaşanagelen durumlar içinde sürüklenip duran çoğu insan yüreğinde yoktur maneviyat. 

Maneviyatı yüksek insan, durmadan düşünür, soru sorar. Hayatla kazananı olmayan bir satranç oyunu halindedir. Her hamlede bir şey öğrenir, her kayıptan bir ders çıkarır. Yaşamı, varlığımızı soruşturur, sonuçlara ulaşır. Bu sırada bazı değerler kazanır. Hiçbir maddesel olayla mukayese edilemez değerler…Erdem sahibidir maneviyatı yüksek insan. Değer verir, ruhu incitmekten kaçınır..Olanlar karşısında hep bir empati kurar, alttan almayı bilir, cahili hoş görmeyi, bilmeyeni kucaklamayı… 

İnsanlara yük yüklemeyi sevmez manevi insan. Sitem etmez, aradığında kaldığı yerden devam etmeyi bilir. Ölümü düşünür ve her an kapımızda olduğu bilinciyle davranır. 

Ama çok çabuk incinir manevi insan..  

Bir cümle… 

Özne, yüklem arasında kalan kelimecikler mi onu bu kadar acıtan? 

Bir insanın, üstelik sevdiğinin, canım dediğinin dilinde okunan… 

Bazen yanı başımızda oturan canlı, acımasızca, umarsızca davranır. 

Şuursuzca.. 

Üzülürsün.. 

İncinirsin.. 

Dahası, Nasıl dersin? Ama nasıl! Çünkü aynı frekansta değilsin. 

Düşünürsün, gözyaşı dökersin, sorarsın ama cevap bulamazsın 

......... 

Her şey bir kavrayışa dönüşür, bir tınıya…