Açev - Bosna elele

Yaşları 30 - 80 arası olan ve okuyup yazamamanın ezikliğini hisseden; bunu aşmak için kursa gelip başaran "Master Teyzeler" den bahsedeceğim. 

Adana Bosna Kardeşlik ve Yardımlaşma Derneğimizde Okumaz-Yazmaz 15 Yetişkine İşlevsel Okur-Yazarlık Proğramı uygulanmaktadır. 26 olarak planlanan sayımız devam edemeyen, Umreye giden ve bebeğini bırakacak yerini olmayan kişilerin eksilmesiyle 15 olarak devam etmektedir. 

Derneğimizin Yönetim Kurulu üyesi ve Eğitim Sorumlusu olarak ben de bu hayırlı işte Gönüllü Öğretmenliği üstlenmiş bulunmaktayım. 

En genç öğrencim Nubar, derslere 3 yaşındaki oğlu Koray'la gelmektedir. Harf yazımından sonra ses, hece, kelime ve cümle şeklinde verilen derslerimizde dikte çalışmaları da yapıyoruz. Yani; kelimeleri hecelere bölerek okuyoruz. Koray bu nedenle adını soranlara Ko-ray diye heceleyerek söylemeye başladı. 

Nubar'ın kayınvalidesi Görçek Hanım da kursumuzda. Gelin-Kaynana birlikte öğreniyorlar. Her ikisi de Van'lılar. Görçek Hanım kaydını yaptığım ilk öğrencim. 

Diyarbakır'lı Ayhan Hanım da var. O harf ve rakamların sesi ve sembollerini tanıyordu. Bu nedenle hızlı öğrendi, zorlanmadı. Hergün düzenli olarak Günlük Defterini yazan tek öğrencimiz. 

Ayşe Hanım, eline hiç kalem almamış.Kendine hiç güveni yoktu. Yapamam diyordu. Ancak yazısının güzelliğini görmenizi isterdim. Kızları kendine destek verip, çalışmasına yardımcı oldular. 

Sevala Hanım Bosna doğumlu. O Bosna da liseyi bitirmiş, uzun yıllar önce Türkiye'ye yerlrşmiş. Çok hızlı okuyup yazabiliyor. Türkçemizdeki alfabe ile Bosna alfabesinde farklı harfler olduğundan karıştırıyordu. Bu kursla pekiştirmiş oldu. Matematikte çok çalışkan. 

En yaşlımız Meryem Hanım... Tarsus'lu. 80 yaşında ama dinç.Hergün ölmeyi istemesine rağmen; bizlere maniler okuyup anılarını anlatarak güldürüyor. Aslında hayatı halen bırakmamış.Sadece yazsın ve konuların resmini boyasın istiyor. 

Dursune Hanım sınıfımızın en sosyetiği. Aynı zamanda annem olur. İlk zamanlar ben birşey sorunca panikliyor ve heyecanlanıyordu. Artık alıştı. Kendisi Karadağ boşnaklarından, ama Adana doğumludur..Ençok eldeli çıkarma işlemini yapmayı seviyor. 

Bir de Osmaniye Gavurdağ'lı Sıdıka Hanım var. 45 Senedir boşnak gelini. Umre dönüşü kursa başladı. Diğerlerine yetişti. Artık elleri titremeden yazıyor. İlk günler "b" ve "d" harflerini karıştırıyordu. 

Dernek binamızda oturan yani; en yakın mesafeden gelen Emine Hanım 2-3 hafta sonra derslere gelmedi. Saha danışmanımız Durdu YALIM ile evine giderek konuştuk. 2-3 gün geldi, sonra gelmez oldu. Bitirir mi? bilemem. 

En son kayıt olan Sultan Ümren Hanım. O birkaç hafta okuldaki başka kursa gitmiş, evine yakın olduğundan bizim kursa geçmek istedi. Yolumuza devam ederken onu da aramıza aldık. Memleketi Kahramanmaraş. 

Hepsi farklı şehirlerde, farklı zamanlarda ve farklı nedenlerle okula gönderilmemiş, farklı kültürlerin insanları.... 

Aynı amaç için haftada 4 gün üçer saat Bosna Derneğimizde toplanıyorlar. Şu ana kadar tüm harfleri öğrendiler, artık ünite konularını, verdiğimiz Kadın Destek Çalışmalarını, gazeteleri yavaş da olsa okuyup yazabiliyorlar. Onların gözlerindeki mutluluk ve sevinçleri bana yetiyor. Hem benim hem onların emeklerinin boşa gitmediğini görüyorum. 

AÇEV Ailesi içinde olmak beni de mutlu ediyor. Böyle bir gönül işini severek yerine getiriyorum. 

Bosna Derneğinin yer temin ederek, eğitime katkıda bulunması ise farklı amaçlarla kurulan Sivil Toplum Örgütlerinin aynı zamanda ortak amaç için birlikte hareket edebileceğini bir kez daha kanıtlamış oluyor. 

Dernek Başkanımız Sayın Kasım GÜL'e destekleri için teşekkür ediyorum.