- Kategori
- Şiir
Acı altı replikleri
Bir kadının
O, en can alıcı
O, en gizemli
O, en çıldırtan ayrıntısında
Tam da diz kapağının arkasında
Teni kaçmış bir çorap gibi sırıtıyordu hayat
...
Bir adam!
Gözlerini uzaklarda unutmuş bir adam!
Takıldı kaldı kadının
O, en can alıcı
O, en gizemli
O, en çıldırtan ayrıntısına
...
Adamda bir şey vardı kadını çeken
Kadında bir şey vardı adamı sersemleten
Bir şey!
Bir şey!
...
Korkaraktan, ürkerekten, çekinerekten de olsa! ..
Kadının gözlerine dokunmasına izin verdi adam
Adamın ellerine dokunmasına izin verdi kadın
...
Uzanıp aldı gözlerini kadın
Adamın unuttuğu yerden
Ve uzanıp tuttu ellerini adam
Kadının izin verdiği yerden
Arı duru bir tufandı şimdi
Geceyi aydınlatan
...
Adam mı izin vermişti yoksa! ...
Kadın mı bulmuştu gözlerini
Kadın mı izin vermişti yoksa! ...
Adam mı tutmuştu ellerini
Ne fark ederdi ki?
...
Sadece dokundular
Sadece sokuldular
Giyiniktiler...
Çırılçıplak kaldılar.
Ağladılar...
İçine çürüyen kavak gibi…
Sessiz, sözsüz, ünsüz.
Acı altı d/ar vakitlerde
...
Ve adam; bir çentik daha attı, günahının boynuna
Ve kadın; bir kambur daha ekledi, ömrünün girdabına
Konuşmadılar
Bakışmadılar
Vedalaşmadılar bile!
Vakit ayrılığı vurduğunda...
Acı altı replikti, artı/k (!) zaman.