Adın unut olsun senin

Anıların hatırına devam edebilir miydi bir ilişki? Düşündükçe yüzümde tebessümlere, zaman zaman hüzünlere sebep olan anılar.. Ne zamana kadar her eşya onu bana hatırlatmaya devam edebilir acaba? Bu sorunun cevabı çok önemli aslında. Keşke verebilsem cevabı. O zaman her şey daha kolay olur, sayılı gün çabuk geçerdi. Hep hayatımızdaki belirsizliklerden korkmaz mıyız, işte bu da onlardan biri. Ne zaman biter bu hatırlatmalarla gelen acı? Ne zaman dünya onun etrafında dönmeyi bırakır?

Her gülüş, her mutluluk, bir bakış, belki de bir dokunuş hep hatırlatacak seni.. Gözüm hep telefonda olacak, çaldı çalacak.. Sonra şimdi ne yapıyor acaba deyip nette bulabileceğim tüm sayfalardan takip edeceğim. Kimlere ne demiş, kimler ne demiş.. Her harften kendime pay çıkaracağım biliyorum. Sonra ortak alanlarımızdan yavaş yavaş sildiğini gördükçe üzüleceğim, belki ben de sileceğim.. Sonra da pişman olacağım. Hep biliyorum bunların olacağını da engel olamıyorum yaşayacaklarıma..

Önce kesin bir kararlılıkla başlayacağım sensizliğe.. Ayrılığın verdiği öfke ile anacağım seni. Hatta soranlara ‘o kim?’ diyeceğim pis pis sırıtarak.. Bu yaptığımdan hemen oracıkta pişman olacağım bunu da biliyorum. Ancak bir nebze olsun kendimi rahatlatmak için yapacağım bunu. Sen dayanamayıp aradığında ben de açmamaya dayanamayacağım. Yine de dik duruşu elden bırakmayıp ‘ne var?’ diye açacağım. Araman beni deliler gibi mutlu etmiş olsa da, o an seninle konuşmak dünyadaki en önemli şey olsa da, ‘işim var sonra konuşalım’ deyip kapatacağım telefonu. Ve yine pişman olacağım kapattığıma. Gelen her mesajın senden olduğunu ümit ederek, kalp çarpıntıları içinde alacağım telefonu elime. Bankalardan gelen rutin bir mesaj olduğunu gördüğümde belki biraz hüzün çokça da memnuniyet olacak yüzümde. Bunca yazdığım şeyden sonra neden mi memnuniyet? Aslında ayrılmayı istiyorum da başaramadığımdan.. Aslında görüşmek istemiyorum da dayanamadığımdan.. Nasıl bir çelişki demesin kimse ben de bilmiyorum işte. Zaten bu duygu çözümlenebilmiş olsaydı, hayatta her şey daha kolay olmaz mıydı?

Hani var ya bir şarkı ‘Sevgi Anlaşmak, Değildir Nedensiz de Sevilir’ diye.. Onun gibi bir şey benimkisi de. Onu sevmek için hiçbir nedenim yok. Sevmemek içinse çok.. Hayat hep zor olan seçeneği seçmeyi gerektirir sanki. Hep imkansızı seç ki hayatta ulaşmak için hedeflerin, amaçların hiç bitmesin. Ben bu imkansızlıklardan ve sürekli göstermem gereken çabalardan yoruldum artık. Hayatın günlük gidişatıyla mutlu olup, tek derdimin ‘öğlen yemekte ne yesem acaba’ olmasını istiyorum.. Seni unutmak, adını ‘Unut’ koymak istiyorum.

Hatta ve hatta ADIN UNUT OLSUN SENİN…