Adına yaşamak dedikleri

Hızlıya alınmış bir film gibi tüketip gittiğimiz, bazen her uyanışta bin umutla dolduğumuz, azen gün bitimi bir umutsuzluğa yenik düştüğümüz var oluşumuzun yansımasıdır yaşamak. Kimi sevdaları içinde barındıran, kimi ayrılıklara sahne olan bu olgunun bitiş noktasını hangimiz bilebilir ki?

Bu anlaşılmazlık çarkının içinde dönüp duran, unutulmak korkusuyla her seferinde bin bir yanlışla kapı açtığımız ve açılan kapıların ardında kalan güzelliklerin, farkında olamadan geçip gittiğimiz bir yoldur yaşamak.

Bir şiir tadındaki güzellikleri ve sevgiyi hak eden değerleri ile insanoğluna bir defaya mahsus verilen bir haktır yaşamak. Bazen bir kuşun kanat çırpışında bazen de bir çiçeğin yüzünü güneşe dönmesinde gizlidir.

Bir bebeğin dünyaya gözlerini açması ile başlayan ve ona biçilen yaşam süreci içinde tamamlamak zorunda olduğu, bir doğuş sahnesidir adına yaşamak dediğimiz.

Kimbilir kimler geçip gitti bu varoluşun içinde. Ne sevdaya tutsak olmuş yürekler, ne de güzelliğe bağlanıp kalan gönüller!... Hiç bir yaşanmışlık yoktur ki içinde hatırlanmayan bir tek sahne olsun.

Bazen bir korku düşer içimize, adına son dediğimiz soğuk kelimeyi düşündürür bize. Sevdiğimiz kim varsa onu düşünmeye başlarız birden. Ertesi güne uyanamamak korkusu sarar içimizi. Sevdiklerimize "en yakınımızdakinden başlayarak" sımsıkı sarılırız aniden. Beynimizdeki olumsuz olan her şeyi uzaklaştırıp nazikçe, dost ça yaklaşımlara yer vermeye başlarız. Kırdığımız ve kırıldığımız ne varsa onarmak yoluna geçeriz büyük bir hızla.

Sokakta yürürken bir yaşlıyı izleriz ayakta durabilmek için gösteriği gayreti içinde. Ya da bir çocuğun balonla beraber kurduğu dünyaya dalar gözlerimiz. Denizin kenarına çarpan dalgaların sesleriyle martıların çığlıkları karışır birbirine. En güzel bestelerin doğduğu andır bu anlar. Kulaklarımızın pası silinmeye başlar bu nağmeler içinde ve adımlarımıza aşk karışır yavaş yavaş....

Yollar uzar, yollar biter her bir adımla beraber ve beklenen vardır o yolda, geçip gider yanımızdan hiç farkedilmeden.

Belki vakit vardır, belki de vakit dardır tüm bunları yapabilmek adına. Pencereden bakarken sesizce dünyaya, gülümseme yerleşir dudaklarımıza... ve... ya...