- Kategori
- Şiir
Adını koyamadığım şiir....
Bir başka olur sevişmeler aşk gezegeninde...
I
Gün olmalı gidebilmeli insan!
Arkasına bile bakmadan.
Bağışlamalı, feda etmeli bir türküyü.
Ağlamasın diye diğer türküler feryat figan.
Fakat dur hemen alınma.
Ne bir feda,
ne de bir veda bu yaşanan.
Gitmek varmaktır bazen biliyorsun,
Yanındayken varamadığına…
Gidelim ki; yepyeni türküler keşfedelim,
Aşk-ı muhabbet tadında.
Fitne fücur sızmasın, sızamasın satır aralarına...
Ne gün doğanda günışığına küsüp gitsin ay,
Ne veda etsin günışığı sebeb-i aydınlığına...
II
Güneşler güneş gibi doğmalı orada.
Ay ise her zamanki minvalinde…
Erkekler cesur, mert, babacan.
Kadınlar zarif, ince, sevecen.
Erkek; bir gül vermeli kadınına,
Kadın; bir gül/ ü vermeli erkeğine.
Tutku ile tutuşmalı yürekler,
Aşk ile birleşmeli bedenler.
Çocuklar türemeli bu sevgiden
Gözleri gün ışığı gibi gülüp,
Dudakları ay gibi parlayan.
Bir kız, bir de oğlan.
Evet, bu onların çocukları demeli
Sokaklarda her gören! …
Tutkunun rengiyle anılmalı adları,
Gözleri gökyüzünün tamamı!
Sımsıkı sarıp, koklayarak onları…
Yarına çoğaltmalı.
Sarsın diye dünyayı…
Kocaman bir aşk tufanı!
A. Sarıkaya
Bir de şarkı
http://www.youtube.com/watch?v=D3JZR-RhSAg&feature=related