Mavi elbiseli kadın

Gölgeler var üzerimde, bir süredir beraberce yaşadığım

Yatağımın başucunda yok olmayan umutlarla uyuyorum

Şimdilik uzak biryerlere saklanmış rüyalarım

Tekrar ihtiyaç duyarım diye sakladığım yastık altı hayallerim var

Arada yüreğimi ısıttığım

Bir yol olmalı, ışığa çıkışı bulmalı

Dar sokaklardan geçip, kan ter içinde koşmalı

Çamur birikintileri sıçramalı duvarlara

Nefesimin sesi geceye karışmalı

Durmalı sokak aralarında, sis bulutları içinde

Sessizliği dinlemeli, tuhaf bir huzur duymalı

Rüzgar uçuşturmalı mavi elbisemin eteklerini

Geceye yakışmalı rengim

Yıldızlar donuk mu, yine mi reddediyorlar parlamayı?

Elimin tersini göndermeli ve koşmalı yine

Gün ışıyana dek durmadan, kan ter içinde

Gündüze kavuşunca yürümeli yavaş yavaş

Evlerde yanan ışıklara bakmalı, yola çıkan insanlara

Huzur var mı yüzlerinde sabahın köründe?

Ya benimki duruyor mu yerli yerinde?

Ben, ışığı arayan mavi elbiseli kadın

İstanbul sokaklarında

Ayaklarım çamurlu, dudaklarım çatlamış

Yine de seviyorum rüzgarı

Işık için haz veriyor ruhuma

Bir yol var biliyorum, ucunda ışık olanından

Mavi elbisemin rengi solmadan

Ellerime sunmalı melekler

Ve og üne dek daha çok koşmalı gece gündüz demeden

bubinick

resim
www.artglass-pottery.com/images/CloudWorks/50...