Ah azizim, Seni çok severdim görünce aklıma geldi..

Ahh azizim ah. İnsanlar önünü görmek istiyor memur olunca, patronun keyfi gereği işten çıkarma yer değiştirme gibi şeyler olmayacak kendisine haksızlık edilkmeyecek. Onuruyla çalışacak. Evine ekmeğini götürecek. Halbuki haksızlık her yerde. Ama naaparsın devlet kapısı. Kuralı kanunu olan yer netekim.

Çalışıp eve ekmek götürecek ama çıkıyor birkaç mendebur, senin maaşını ben veriyorum vergilerimle diyor, diziyor o helal lokmayı ümüğüne. O mendeburlar patron olsa yine diziyor ekmeği boğaza, memur olabilse eğer yapacaklarından Allah muhafaza. Ama işte onurumla çalışayım diyen insana herkes bir dil uzatıyor. Memur deyince akla masa başında oturup keyfine göre kalem oynatan insanlar geliyor bazılarının aklına. Çünkü belki kendisi öyle yapacak aklınca. Ama kazın ayağı öyle değil ki hiç. Polis kaç saat çalışır doktor kaç hasta bakar, ormancı kaçakçıyla ne sıkıntılar yaşar, öğretmen öğrenci velilerinden haylaz çocuklardan ne çeker kimse bilmez. Konuşurda konuşur.

Çalışanın köle olduğu ya da köle olması gerektiğini düşünenlerin ağzıyla konuşurda konuşur. Ah azizim bir görsen keşke... İnsanlar refahı paylaşmak yerine nasıl da yoksulluğu paylaşıyor. Gel buradan da buyur diye itişip dururlar. Asgari ücret böyle mi olmalı azizim. Olmamalı elbet, ama nedense herkes asgari ücret alsa mutlu olacak birileri. Bir fıkra ile bitireyim sohbetimi: Cehennemde her ülkenin bir kazanı her kazanın başındada bir zebani, çıkmaya çalışanın başına şimşir tokmak.. yanlız bizim kazanın başında kimse yok. Sormuş bir aklıevvel nedir bunun hikmeti diye. Yoksa bizimkiler cezalarına razı hakettik diye cıkmazlar mı kazandan. Cevaplamış bir zebani demiş gerek görmedik. Sizin memlekette çıkmaya çalışanı aşağıdan çekiyorlar zaten.