- Kategori
- Eğitim
Ah çocuk, nasıl anlatsam ki!
Ah, çocuk......
Çocuk, para, ödev, hediye, sorumluluk, zenginlik, sevgi, emek!
Bu kelimeler bir konu içinde anlamlı bir cümleye nasıl dönüştürülebilir?
10 yaşında bir çocuk size gelip içinde bu kelimelerin geçtiği bir hüsranı anlatmaya çalışsa ona nasıl yanıt verebilirsiniz?
Bu kelimeleri birbirinden ayırıp, hayatın anlamını; emeğin değerini en önemlisi insanın değerini nasıl anlatabilirsiniz?
Aile içi eğitimde; çocuğunuzu sorumluluk sahibi, emeğe saygılı, kişiye ön yargılı olmadan saygı ve sevgi içerisinde yaklaşım tavrını geliştirmeye yönelik öğütleriniz ve örneklemeleriniz sürekli sabote edildikçe, EĞİTİM başarısı neyle ölçülür?
Açıklamak zor, hem de çok zor. 10 yaşındaki bir çocuğa aynı ödevi 4 sayfa eksik yapan öğrenci 100 üzerinden 30 puan kırılarak 70 alırken; 5 sayfa eksik yapan öğrencinin 90 puan almasını açıklamak gerçekten çok zor!
Yine bu çocuğun ‘demek ki büyünce de sevilmem için zengin olmam gerekiyor’ düşüncesini değiştirebilmek de çok zor…
Evde sabah, öğle, akşam bıkmadan, usanmadan ‘sorumluluk, emek, saygı, sevgi’ kavramlarını yaşayıp yaşatmaya çalışırken; eğitim çatısı altında onuru, hevesi, duyguları incinen bir erken ergene dışarıdaki hayatın aynı olmayacağını (!), umudunu ve azmini kaybetmemesi gerektiğini anlatmak zor.
Bu not sisteminin, gelecekteki hayatını etkileyeceğine inandırılan bir çocuğa; ailesi gözünde sorumlu bir birey olarak yer ettiğini, çok sevildiğini, gayretlerinin göz ardı edilmediğini anlatmak zor…
Bu düzende büyüyen çocukların, yarınlarını hayal etmekse çok kolay!