Aklıma gelenleri söylemem lazım

Olur ya bazen bir insan görürsünüz yahut dinlersiniz ya da yazdıklarını okursunuz da o an kanınız ısınır bu insan evladına. Hakkında çok fazla şey bilmeseniz de yüzündeki ve gözlerindeki ışık yahut bir kaç satır ya da paragrafından bilirsiniz ki ondan size zarar gelmez, güvenilir, dost canlısı sıcacık bildiğin insandır işte. Hissedersin. Şanslı addedersin kendini.
Şanslıyım.

* * *
Uzun zaman sonra bu sabah kendime yeni bir çift ayakkabı aldım... Uzun zaman önce aldığım son ayakkabıyı da buradan satın almıştım. Kemal Abi'den. Diğer satıcılara hiç benzemiyordu. Nedense satıcı kelimesini yakıştıramıyorum kendisine..
Senin gibiler kalmadı artık dünyada diyorum..
Havadan sudan konuşuyoruz. Anadoludan. Bu koca şehrin adamı yorduğundan, tükettiğinden... Kaçmalı diyoruz artık..
Gitmeli...
Ama nereye?
Ama nasıl?
Giresun’da kalmış bir hafta. Anlata, öve bitiremiyor...
Hayat orada diyor. Kuş sesleri... Yeşil, mavi. Tertemiz hava.
İnsanlar dinç, insanlar sıcak, insanlar hayat dolu.
Evet gitmeli. Mutlaka. Ama nasıl... Teslim etmişken kapitalizmin vahşi kollarına her bir yanımızı?

Akşam 19:30. Telefonum çalıyor...
-Baba kaçta geleceksin?
-Onda geleceğim kızım, ben de seni özledim...
Kendisine patron denilmesinden hoşlanmayan patronum yanımda.
-Ne istiyor kerata diye soruyor..
-Babasını özlemiş diyorum...
Gülüyor...
İçim kan ağlıyor...
Ama gitmeli.
Bir yolunu bulup terketmeli....

* * *

Ama bazen kapatıyorum gözlerimi işe gitme-eve dönme ritüellerimde uzun bir yolculuğa çıkmış gibi hissediyorum kendimi. Nereye gittiği meçhul bir trenin içinde olmayı diliyorum açtığımda gözlerimi. Fakat olmuyor hem senle ben farklı yönlere giderken aynı istasyonda karşılaşan iki trenin içersindeki birer yabancı gibiyiz. Artık eminim bir çemberin içindeyim lakin kafam dışarıda. Mut-lu-luk tam sekiz harf. Keşke hiç keşke demek zorunda olmasaydım. Bu yüzden kimseyi suçlayamam. Tek taraflı bir duygu bu benimkisi hem de en karşılıksızından. Bir insan ömrünü kendine acıyarak geçirebilir mi ya da buna ömür denir mi? Kalbim hiç bu kadar açık olmamıştı haykırmak istiyorum konuşamıyorum.