Akşamın alacakaranlığında

Güneşin batmasından havanın kararmasına kadar geçen zaman aralığı, nedense bana çok tuhaf gelir. Anlatılmaz bir hüzün ve huzur karışımı bir duyguyla dolar içim.

O saatte yavaş yavaş boşalan yolların görüntüsüyle, trafiğin kilitlendiği noktalardaki kalabalık arasında bile çelişkiden çok bir uyum var gibidir.

Özellikle içinde az yolcusu kalmış belediye otobüslerindeki yolcuların haline bayılırım.

Yaz günleri çocukların oyun saatine denk gelen bu saatlerde, akşam sessizliğine inat çığlık çığlığa bir feryat vardır sokaklarda...

Eğer sesi, sedası ve edası güzel br müezzinin segah makamında okuduğu bir ezana denk gelirseniz, akşamın alacakaranlığının tadını taa ruhunuzda hissedebilirsiniz.

Ezanla birlikte sözleşmişcesine birbirinden ayrılıp evlerinin yolunu tutan çocukların, bir günün bitimiyle yarına taşan umutlarını görürsünüz yüzlerinde...

Belki semtten semte değişen bu tablonun benim hayalimdeki son notasını, iskeleden hışırtıyla ayrılıp denizi yara yara bizden uzaklaşan ve karanlıkla buluşan ufukta kaybolup giden şehir hatları vapuru koyar.

İstanbul'un farklı mekânlarında bu duyguyu hiç yaşamayan, yaşayamayan, belki de yaşamak istemeyenler de vardır. Olsun... Bana mutluluk veren bu güzelliği tesbit etmeden geçmem haksızlık olurdu, diye düşündüm.

Belki meslekleri gereği bu güzelliği yaşamaktan mahrum kalanların olduğu aklıma geldikçe, hayatımda şükredecek bir şeyim daha olduğu için mutlulukduyar, özellikle bu saatlerde, yorgun argın işten gelecek kocasına yemek yetiştirme telaşı içinde olan kadınların şanssızlığına üzülürüm.

Bir de şu an bu yazıyı yazarken farkettim ki, bu sadece İstanbul'da, hatta onun da belli semtlerinde yaşanabilecek bir duygu... Ya öteki semtlerde, öteki şehirlerde, hatta köylerde, mezralarda yaşayanlar?

Onlar akşamın alacakaranlığında neler hissederler kimbilir? Kimi daha hüzünlü, kimi daha duygulu, kimi daha acıklı, kimi daha heyecanlı... Kimi de belki daha mutludur...

Güzeldir, güzeldir. Akşamın alacakaranlığı, eminim her yerde ayrı bir güzeldir... Yeter ki hastalık olmasın, ölüm olmasın, savaş olmasın...