Ama ben ilk kez...

Her gün doğardı güneş, her gün kuşlar uçardı gökyüzünde. Okula aceleyle giderken, hiç farkına varmadan ezip geçtiğim çimenler hep ıslaktı. Ama ben ilk kez bu sabah o ıslak çimenlere uzanıp gün ışığına doğru uçan kuşları izledim.
Her gece yıldızlar çıkardı, soğuk rüzgarlar eserdi ormandan buraya. Ama ben ilk kez bu gece o soğuk rüzgarların beni yıldızlara çıkartmasına izin verdim.
Her gün atardı kalbim, hep nefes aldığım doğduğumdan beri. Ama ilk kez bu kadar hızla atıyor kalbim, ilk kez nefes alıp verirken bir isim sayıklar oldum farkında olmadan.

Her gece rüya görürdüm nerdeyse. Ama ben ilk kez bir rüyamın gerçek olmamasından korkutuğum için uyanmak istemedim.
Hep vardım ben, ya da var olduğumu sanardım doğduğumdan beri. Ama ben ilk kez seninle hissettim gerçekten var olduğumu.
Hep gülerdim, ufak da olsa tabessüm eksik olmazdı yüzümden. Ama ben ilk kez bu kadar içten güldüm senin sayende.Mutluluk diye bir kelimenin var olduğunu hep bilirdim. Ama ben ilk kez seninle öğrendim bu kelimenin anlamını.

Korkularım hep vardı, ya da mutluluklarım. Ama ben ilk kez şu an mutluluklardan korkar oldum; ya sona ererse diye benim beceriksizliklerim yüzünden.
Herfler hep vardı, anlam yüklenemeyen kelimeler de öyle. Ama ben ilk kez senin sayende o harfleri anlam yüklemesi en zor kelime haline getirdim; aşk. Ve ben ilk kez o kelimeye bir anlam yükledim; sen.