Amaçsız düşünceler kaybolmuş kimliklerden ortaya çıkar

Değişmeyen olaylar zinciri, her günün başında ortasında hatta sonunda gündelik her bir haberde tekrarlanıyor ve izliyoruz. Bitmeyen kaos, Şehitlerimiz ve Ölüm! Sadece izliyoruz... Bugün geçmişe bakmak bize kar getirmez, geçmiş her gün tekrarlanıyor çünkü, geleceğe bakmak da artık kar getirmiyor, çünkü sağlam düşüncelerin, oturmuş kimliklerin, yürekli büyüklerin elinde değil... Vatan bugün ağlasın mı, düşünsün mü, oturup üzülsün mü, yoksa isyan edip sokaklara dökülüp içinde birktirdiği bir anlık öfkeyi bazı delibaş, kanı bozuk kimliksiz ırkların! ki gibi yakıp yıkıp ortalığı viranemi etsin? Herkes içinde taşıdığı bu farklı duygu yoğunluklarını dışa vursa, elimizde bir ülke kalmazdı. Sabrediyoruz, ama her sabrın sonu vardır diyen atalarımızın doğruluğunu gösteren bir süreç cereyan etmiyor hala. Parçalanan kalpleri toparlayan tatlı sözler, yapılacağı söylenen vaatler artık yapbozun parçalarını birleştirmeye yetmiyor. Bu halk yeri gelince isyan da edecek bu durumda, yeri gelecek kanda dökecektir. Yeri gelince daha da acımasız olup, geçirdiği cinnetin etkisiyle kendinide yok edecektir.

Bunca karmaşıklığın içinde, duaların yeri ve önemi büyük olmalı. Biz bizi koruyan askeri besliyoruz, önemsiyoruz, büyütüyoruz, onunla gurur duyuyoruz lakin tüm gücümüzle sahiplendiğimiz bu barışcıl gücü korumayan bir zihniyet var hala. Güvendiğimizi sandığımız, seçerek başa koyduğumuz, hep ümitlerimizin gerçekleşmesini beklediğimiz o biricik devletimiz hala askerine sahip çıkamıyor, sahip çıkılmasına imkan tanımıyor, onuda tutan güçler var belkide. Bizler olayları sadece gördüklerimizle, başka zihniyetlerin kendi düşünce süzgecinden geçirdikleri, bir kaç cümleyi okuyarak yorum yapabiliyor, bazı olayları anlamaya çalışıyoruz. Kimbilir işin içinde ne olmadık politika,ne sahtekarlıklar hatta ne gibi şantajlar mevcut. Bugün izlediğimiz her bir haber, okuduğumuz her bir gazete yada düşüncelerini dinlediğimiz her bir düşünce kendi içinde yoğrulmuş kelimeleri şelillendirip ortaya koyan kişilere, kurumlara yada toplumlara ait. Gerçekleri görme şansını doğrusal olarak objektif bir gözle bakma şansımız hiç yok ve olmadıda. Ona ancak canlarını veren, şehitlik mertebesine yükselen insanlar nail olabildi. Tüm gerçekliği olduğu gibi onlar izledi, yaşadı ve göçüp gittiler. Bu olaylar hiç bitmeyecek, çünkü onu bitirmeye gücü yeten serbest, amaçlı ve istikrarlı bir düşünce zihniyeti hala gelişmedi ülkemizde, bu güç ancak tek bir kişide vardı onunda kemikleri bence bizden çok daha fazla sızlıyor Anıtkabirde!