Anılar

Yılların bize belki de tek hatırası ya da zamanın diyelim; anılarımız....

Üzerimizden dökülen, bir şarkıyla saklandıkları yerlerden çıkıveren, kimisi yarım kalmış, bazısı kırık dökük, bebek kokusu kadar güzel ya da ani gelen bir ölüm kadar ürkütücü....

Bizi geçmişte yaşamaya sürükleyen, ayak bileklerimize yapışıp çekiştiren, uykuya kendimizi teslim etmeden önce her karesiyle gözümüzün önüne geliveren, genelde iyi olanlarını dillendirdiğimiz geçmişten bize miras üstü tozlu hafif nemli zaman parçacıkları....

Hani var ya şu sonu gelmemiş bitmemiş yarım kalmış olanları anılarımızın...

Zaman onların tamamlanması için bize gerekli dekoru sahneyi ışığı sağlayıverir arada....Ama ben hiç tavsiye etmiyorum o sahneye tekrar oyuncu olarak çıkmanızı....

Keşke öyle kalsaydı yarım yamalak diye geçirebilirsiniz içinizden o sahneden inince...

Çünkü ucu sonu insana dayanıyor ya en nihayetinde, insan değişken mahluk....Bazen bıraktığınız yerde bulamıyorsunuz sadece bedenleri değil duyguları da.....

En güzeli yarım kalan anıların sonlarına bol miktarda değişmeli öyküler yazıp anıları kendi içimizde tamamlamak.....