Anılarla gülmece güldürmece

Biz yedi kuşak Karadeniz’liyiz. Fıkra gibidir hayatımız. Birkaç yıl önce yaşadığımız canlı canlı fıkrayı paylaşmak istiyorum sizlerle.

Sabah erkenden kalktım işim beni bekliyor. Uyku mahmurluğuyla mutfağa yöneldim. Bir iki lokma atıştırıp midemi yatıştırmaktı amacım. Bizimkilerin sesiyle irkildim, her sabah annem kalkıp bana kahvaltı hazırlar, babamsa daha sonra kalkardı. Bu gün bir planları varmış ve onunla ilgili ufak çapta tartışıyorlardı.Yok yok öyle hararetli tartışma değil de birbirlerini ikna etme tartışmasıydı bu.

Akşamdan kararlaştırmışlar bugün felekten gün çalıp gönüllerince geçirmekmiş niyetleri. İyi güzel hem de ne güzel ben de gidebilsem işten kaçıp diye düşünürken kulak kabarttım neyi halledemiyorlar ki?

- Babam; Hanım bugün erken çıkalım şöyle saat on gibi olur mu?
- Annem; Yo olmaz on ikiden sonra çıkalım ortalığı toplayayım sonra çıkarız. Erzak falan da alırız.
- Babam; Ya tamam istediklerini alırız da önce Sultan Ahmet’e gidelim deniz kenarında dolaşırız öğlen olunca da köfte ekmek yeriz, vapurla karşıya geçeriz sözümü dinle de erken gidelim.
- Annem; Sen benim hiç sözümü dinlemiyorsun ki işim var diyorum biraz geç çıksak ne olur sanki?

Evet bu tartışma (fındık kabuğunu doldurmaz ya) sürerken ben evden çıktım. Gün içinde de arayamadım neler yaptılar işlerim çok yoğundu.

Akşam eve geldim babam salonda, annem mutfakta salata yapıyor. Hiç bir şey anlamadım, babama sordum, "hayrola ne oldu?" "Aman of ne olacak canım hiç ". Anneme gittim ya ne oldu anlatsanıza bugün gitmediniz mi gezmeye, hay demez olaydım açtılar ağızlarını yumdular gözlerini birbirlerini suçladılar sen beni hiç dinlemezsin, yok sen benim dediğimi kale almazsın...

Meğerse babam, benim arkamdan sinirlenmiş (anlaşamamışlar geziyi iptal etmişler) vurmuş kapıyı çıkmış sen yalnız git diye. Bir de ta akşam eve gelmiş. Annem de ortalığı temizlemiş , yemek hazırlamış , TV seyretmiş ve akşam olmuş tabi.

Annem salata yapmaya söylenerek devam ediyor benden de arkalanıp; domates yok, o yok, bu yok nasıl yapayım salatayı şimdi, ” ne güzel dönerken alacaktım” Babam salondan mutfağa geldi neşeli, gülümseyen bir tavırla neden almadın peki eksikleri deyince annem cevabı yapıştırdı.

-Gitmedim ki

Ve babamla ben; Gülmekten yerlerdeyiz.:)

Hepinizin yüzünden eksik olmasın gülücükler


Resim: http://kamil.azakli.tripod.com