Annelik çok zormuş!

Yağmur vesilesi ve ne de olsa kapanacak nasıl olsa dediğimiz için 2 gündür göndermedik bizim oğlanı okula. Tabii doğal olarak sabah geç kalkınca akşamda yatamadı. Bir aile ziyaretinden sonra yeni aldığımız turuncu yatağındaki, taş devri nevresimlerinin arasına, alnına, yanağına gözüne, dudağına, yani bulabildiğim her yerine öpücük kondurup yatırdım. Sözde kendimde yatacağım hemen. Dur şunu da yapayım, dur bunu da yapayım, hadi suda koyayım, çocugun kıyafetlerini hazırlayaym derken bir süre dolandım durdum evde. Ve hemen her bir hamleden sonra uyumuşmu diye gelip gelip kontrol ettim oğlanı ver her geldiginde bir öpücük kondurdum, rahatlasın diye. Bende çok rahatlıyorum ya onu öperken bahane işte :)

Sonra dayanamayacak olmuş ki sordu:

"Anne neden gelip gelip öpüyorsun beni?"

"Ben hep geliyorum yanına sen yattıktan sonra annecim. Üstünü açmış mısın, yatakta düzgün yatıyor musun diye kontrol ediyorum düzeltiyorum seni, üstünü örtüyorum, ve her geldiğimde öpüyorum seni. Sen uyuduğun için farketmiyorsun" dedim

Tam dalmak üzereyken doğruldu yataktan, ben bir eyvah çektim içimden. Uyumayacak yine diye korkumdan.

"İyi ki ben anne olmayacağım" dedi.

"Evet olmayacaksın ama neden öyle diyorsun diye sordum?"

"Annelik çok zor çünkü" dedi. "İşe gidiyorsun, yorgun geliyorsun, yemek yapıyorsun, bulaşıkları yıkıyorsun, sonra karnında çocuk taşıyorsun, karnını kesip çocuğu alıyorlar, bi de acı çekiyorsun, geceleri uyumuyorsun" dedi

"Doğru dedim, annelik çok zor. Ama ben o acıları çekmeseydim senin gibi bir oğlum olmazdı ki!"dedim. Hadi sen uyu rüyanda beni gör, ben de seni göreyim" dedim.

"Olur, denerim" dedi

Yattı, sonrada çok geçmeden uykuya daldı.