Aradığımsın

Ey gözbebeğim nerdesin?

Yakınımda, üstelik çok yakınımda olduğunu bildiğim halde niye arıyorum böyle delirmişçesine seni…

Kim bilir…

Belki de gitmemek üzere geldiğinde ‘’gitmeliyim artık’’ demelerini her duyduğumda ‘’ dur gitme’’ diye haykırışlarımda kaybediyorumdur seni…

Kim bilir…

Sen her gece ağlayan yalnızlığımsın…

Bilirsin bi tanem korkarım gecenin siyahî karanlığından ve beceremem sensiz ağlamayı bile. Ararım o vakit seni, isterim yanı başımda buluvermeyi ama bulamam…

Bilirim sivri köşelerin, kalın kabukların olduğunu ve altında kendine bile itiraf edemediğin saklantılarını.

Her defasında sana derim ki; bir kuş kadar özgürsün, git derim, gez derim ama her defasında ne olur dön derim.

Sesimi işitebileceğin ve seni hissedebileceğim kadar uzaklarımda ol isterim.

Ama sen ne öyle gidebilirsin ne de benim dediğim gibi dönebilirsin.

Ve bu kez ‘’ ey sevdiğim neredesin’’ diye seslenişlerim de, yüreğimle birlikte kaybederim seni.

Üstelik çok yakınımda olduğunu bile bile…