Artık yağmur yağmayacak mı?

Nisan'da yağmur yağardı, toprak kokardı, çimen kokardı sokaklar...Geceleri yağmur yağardı bardaktan boşanırcasına, camlara çarpardı, ıslanırdı sokaklar... Yağmur yağardı, sevince, hüzüne, ayrılığa, aşka... Yağmur yağardı... Yağmur yağardı...

Dağların çocuğuyum ben, bakmayın denize bakan bir şehirde karışsam da hayat oyununa. Deniz kokusu, yosun kokusu, dalgaların sesi, martıların sesi, yakamoz... Hepsi güzel de benzemiyor çimen kokusuna, kekik kokusuna, saka kuşuna, dağ lalesine, papatya tarlasına, yoncaya, uğur böceğine, cırcır böceğine...

Bir yanı orman, ormanın içinde dere, derenin içinde balıklar... Bir yanı dağ, tepe, bayır, kınalı kayalar, kayalar arasından açan sarı çiçekler...Ve, yağmur yağardı, yazmış, baharmış, kışmış aldırmadan mevsimlere, gecelere gündüzlere... Yağmur ki ne yağmur, bir ışık ki önce, gün olurdu gece. Yağmur ki ne yağmur yırtarak inerdi gökyüzünü, deler geçerdi toprağı... Doymadan, geçmeden deliliği, dinmezdi bazan günlerce... Yağmur yağardı, gece derin uykudayken, sessiz sessiz sabaha süpriz. Gül goncasında, badem ağacında, ceviz yaprağında damlacıkları parlasın diye...Ve güneş en tepede yakarken çayır çayır, susamışken toprak suya ansızın yağardı yağmur... Ve çoçuklar gökkuşağının altından geçerdi, en olmaz dilekleri tutardı...

Doruklarda bulatlara değerdim, çiçek olurdum, kelebek olurdum, bal olurdum peteklere... Yağmur yağardı ağlardım ayrılığa... Yağmur yağardı aşık olurdum aşka...

Nicedir yağmaz oldu yağmur, unutuldu yağmurun getirdikleri, kurudu dereler, topraklar çatladı, susuz kaldı dünya, yağmur su demek miydi sadece? Artık yağmur yağmayacak mı?