Aşk mı? Arkadaşlık mı?

Hayatta özellikle de aşk hayatında çok karşılaşılan acı bir durum var hatalar da yapılırsa çok feci sonuçlanabiliyor. Bu durum, çok yakın bir arkadaşınızın size aşık olması...

Bir bayan olduğum için ben kendi açımdan bakıyorum. Defalarca hem benim hem de birkaç arkdaşımın başına geldi bu tip olaylar. Güler misin ağlar mısın durumuyla karşı karşıya kalıyor insan böyle bir durumda, kızamıyorsun ayıp değil mi nasıl böyle bişey düşünebilirsin diyemiyorsun çünkü arkadaşın kıyamıyorsun!, olur tamam diyemezsin deneyelim bile diyemezsin çünkü dostum diye bildiğin insana o gözle nasıl bakarsın , görüşmeyelim bundan sonra diyemiyorsun paylaşılmış şeyler var nasıl bir kenara atıcaksın. Karmaşık zor bir olay yani...

Ben bu yolların hepsinin denemesini ve sonuçlarını gördüm. Erkekler birkez reddedildikten sonra acaba seviyor mu kuşkusundan kurtulamıyor ve mutlu olamıyorlar.

Lütfen bu konuyu kapatalım biz arkadaşız herşeyi unutalım deseniz. "Lütfen bunu bana söleme ben sevdiğim insanla arkadaş olamam" diye bir laf geliyor. Senin hiç bir suçun yokken sevdiğin bir arkadaşından olup dışlanıyorsun.Ya kardeşim arkadaşken sevmeyi biliyorsun da severken neden arkadaş olamıyorsun!

"Ayıp değil mi ya sen nasıl bana o gözle bakarsın utanmıyor musun?" desen; (ki ben bu yolu hiç bir zaman deneyedim ama yapmadığım için pişman oldum desem yalan olmaz iyi davranınca daha kötü oluyo çünkü) "Sen aşk nedir bilmez misin ya gönül bu, ne kadar anlayışsız mışsın ben senin böle olduğunu bilmiyordum benim aşık olduğum kız bu değil" diye yine azarlanıyosunuz.

Ve en kötüsü ve en tehlikelisi de büyük çabalarından sonra, arkadaşınıza kıyamayıp kabul etmeniz...

Bu durum başlangıçta en acısız çözüm gibi görünüyor, dünyalar arkadaşınızın oluyor, herşey iyi gidecek, siz de birgün sevebilecekmişsiniz gibi geliyor. Beni çok seviyor o sevilmeyi hakediyor diyorsunuz ve başlıyorsunuz ama sonra aslında herşeyin elde etme çabasından başka birşey olmadığını anlıyorsunuz kabul ediyorsunuz seviniyor, yetmiyor sonra beni sevdiğini söylemeni istiyorum diyor istekler hiç bitmiyor bir yandan da sevilmeme kuşkusu ve kıskançlık olunca iyilik yapayım derken kendi kendinizi yakıyorsunuz. Ama değiyor mu? Hayır. Başlarken benden birşey bekleme sevmiyorum seni sadece deneyelim demenize rağmen ayrılmak istediğiniz de dünyanın en kötü insanı olup çıkıyorsunuz ne hakaretler bitiyor ne de suçlamalar oynadın benimle, seni yanlış tanımışım diye başlayıp değmezmişsin hiçbir şeye diye devam eden sonu olmayan sözler hakaretler duyuyorsunuz...

Ve o zaman anlıyorsunuz karşınızda ki insanın herşeyi menfaatleri için yaptığını, bu gerçek sevgi değil çünkü ne olursa olsun insan sevdiğine, ayrılsa dahi hakaret etmemeli saygı göstermeli...