Aşk ve gurur

Ne büyük sevgiler tükendi, ne büyük aşklar en olgun döneminde yok oldu gitti bir hiç uğruna. Hiç biri kıramadı inadını gururun. Bir muhteşem duygudur aşk, geldiği şekli ile kabullenme  ve doya doya yaşamak varken nedense o büyük düşman ansızın çıkar ortaya; gurur. Daha dün birbirlerine deliler gibi aşık olan, sevgilerini dizelerle, çiçeklerle dile getirmek yarışına giren sevdalılar birden yabancılaşırlar, sanki bir sır perdesinin ardına gizlenirler. İki taraf da, kendilerinin dahi anlayamadıkları ve de adlandıramadıkları bir baskının altında ezildiklerini hissederler. Daha önce hiç karşılaşmadıkları garip bir ruh hali ile, öfkelerinin nedenlerini anlamakta zorlanırlar. Bu gibi durumlarda karşı tarafı suçlamak en kolay yoldur. Ama içlerinde kopan fırtınalar, adeta " sen haksızsın" demektedir her birine.

Bir çiçek dalı, bir güvercin kanadı kadar kırılgan olan aşk yara almıştır. Sessizce döker gözyaşlarını, ağlar yalnızlığına. Oysa ne umutları vardı aşkın; yeşerecek, filizler verecek, çiçekler açacaktı. Bahçelerden taşarak kokusu her yana yayılacak, başka aşklara da cesaret verecekti. Olmadı, sahiplenemediler aşkı, orasından burasından çekiştirdiler, yeni şekiller vermeye çalıştılar. Ne gerek vardı, aşk oradaydı işte, tüm yalınlığı ile göz kırpıyordu onlara. Beceremediler, olduğu gibi alıp yaşayamadılar aşkı, Şimdi boynu bükük kabuğunun içine çekilmiş öylesine masum, bekliyor.

Sonra sular duruldu, baharlar, yazlar, kışlar bir birini kovaladı. Aşk öyle bekliyordu, kaldığı yerde. Birileri ona sahip çıkmalıydı, henüz ateşi sönmemişti aşkın. Fakat kimse cesaret edemedi. Hep karşıdan beklendi aşkın canlandırılması. Bir kez daha kırılamadı inadı gururun. Yaşamak mı istiyorsunuz aşkı doya doya, aşk orada bekliyor, gidin alın onu değerini bilin, o da sizi mutlandıracaktır. Çok geç olmadan gidin alın aşkı, ve yaşayın, sadece yaşayın, sorgulamadan, orasını burasını çekiştirmeden, mutlu olacaksınız inanın, pişmanlığı yaşamayın.


Gurur çıkmazı

Önce cesaret vardı aşka giden yollarda
Koyu sabırlar gerekti ardından
Hiç biri kıramadı inadını gururun
Kırlaşmış saçlarına baktı kadın aynada,
kentin birinde
Kırlaşmış saçlarına baktı adam aynada,
bir başka kentte
Pencereye doğru yöneldiler aynı anda
Perdeler aralandı
Dışarıda yağmur yağıyordu
Onlar ağlayamazdı
Gururları vardı.


http://www.Antoloji.Com/enfal_torun
http://arsiv.sabah.com.tr/2006/05/21/yaz02-10-110.html