Aşkı-yorum: Versiyon II; acı-yorum...

aşk; organize bi şekilde acıtıyor her yerimi
ve beynim kibirli bi tahttan
sürekli aşağılıyor yüreğimi. ..
artık üç kelimem var şiire yakışan;
sonda söyleyeceğimi ilk baştan söylüyorum:

aşk yoksa... yokum!...

çoğu zaman;
sana şiirsel saldırılar tasarlıyorum
bütün acıtan kelimeleri zorluyorum
akşam başlıyorum sabah oluyor
saçının tek teline zarar veremiyorum...

kelimeler mi ölmüş, ben mi ölüyorum...
bilmiyorum... bi ölüm kaçınılmazsa
söyleyebileceğim tek şey; nefsi müdafa!
ama senin için kendimden vazgeçtiğimi... yaz hesaba...
.
bütün şiirlerimi gizlice okuyor annem
bu yalnızlık icin; "gereğinden uzun" diyor.

"bir tanem;
o kelimen yerini hep yadırgıyor..."

bahsettiği; "aşk".
duvara assan, kağıda yazsan, masaya koysan olmuyor
yüreğine bıraksan kafese sığmıyor
aklın hepten reddediyor...

idare ederim sanmıştım düşünmezsem...
ama bu çirkin yalnızlığı örten
gülümseyen ve hayata aldırış etmeyen
ruhhastası el yapımı maskem artık dar geliyor...
sıkıyor... çok sıkıyor...

oturt acılarını karşına
masaya sür yanlızlığını
resti çek, aç bi şarap
yüzleş acılarınla
bitsin bu aşk...
duymazdan geliyorum...

biraz duygu katıp bir daha söylüyor
sonbahar yaprakları gibi seni kurutan
o soğuk yanlızlığını alıp karşına
bir şarap patlatıp
uzlaşabilirsin acılarınla.
yapamıyorum...

son zamanlarda
delil karartıcı kelimeleri sevmiyorum...
anlayana!
konuşmaya gerek yok!
belki yazmaya da;
artık açıkça söylüyorum:
anlamayana!

bunca yıl sonra hala
bi yankı kafamda
ayrıldıktan hemen sonra
ölsem de olurmuş aslında...

prosayko...