Aşkmış!

“ Ben her şeye aşığım; çiçeklere, böceklere, denize… Her şeye aşığım! ” Koca bir yalan! Bu klişeleşmiş sözleri ne kadar sık duyuyoruz değil mi? Ama mümkün mü böyle bir şey? Aşkmış! Peh!...

Bu dünyada kaç kişi bir çiçeği görünce kalbi küt küt atmaya başlar?

Hangimiz bir böcek öldüğünde üzüntüden yas tutarız?

Kim denizi görünce kızarır bozarır ki heyecandan?

Bir ağaçla uzun bir gelecek hayal ettiniz mi hiç?

Peki hiç uyumadan önce bir kuşu uzun uzun düşünüp “Acaba şu an ne yapıyordur” dediniz mi?

Hayaller kuran var mıdır güneşe sımsıkı sarılmak ve onu hiç bırakmamak istercesine?

Minik bir kedicik görünce, onu etkilemek ve elde etmek için her şeyi denediğiniz oldu mu?

Kaçımız bir kasımpatı çiçeğine zarar verenleri öldürmenin planlarını kurmuşuzdur?

Piknik yaparken ağaca salıncak kurdukları için kıskançlıktan deliye dönen var mıdır peki?

Yapraklar sararmaya başlayınca, o yaprakların sonlarının geldiğini anlayıp kederden ağlayan olmuş mudur?

Tutkuyla bağlandınız mı hiç bir balığa mesela, çılgınlar gibi öpüp kokladınız mı onu?

Gözünüzün bir inekten başkasını göremeyeceği kadar kör oldunuz mu hiç peki?

Aşkmış! Doğaya aşk! Aşkın ne olduğunu bilmeyenler söyler bu klişeyi ancak. Aşkla sevgiyi karıştıranların sözleridir bunlar. Hiç aşık olmamışlar bu sözleri sarfedebilirler. Ben kabul etmiyorum. Aşk bambaşka bir şey. Aşkın semptomlarını insandan başka varlıklara karşı hissedemeyiz. Özleyemeyiz bir ağacı deli gibi mesela. Bir ağaç dalı için her türlü çılgınlığı yapamayız.

Dilerim ki aşk dolu bir dünya olsun bu. Nefretten, kinden, savaştan, öfkeden arınmış bir hayat bizim elimizde. Sevelim birbirimizi; aşık olalım, tutkuyla bağlanalım. Aşk çocukları doğuralım. İhtiyacımız olan tek şey çünkü bu.

NOT: Doğayı da sakın ama sakın ihmal etmeyelim. Lütfen!