- Kategori
- Şiir
Ay ışığı kokusu

Alev alev yanan yüzüme
Çarpan serin rüzgar ile kendime geldim
Ay ışığı ile yanan mumların kokusu…
Kokladım kokladım tüm hücrelerimle
Mum kokulu, ay ışığı kokulu geleceğim,
Rüyalar doğru söyler
Gece kayan iki yıldız,
Biri ben…
Diğeri yok; ama ay ışığı kokusu var
Kokladım kokladım tüm hücrelerimle
Gecenin en gece olduğu an…
Korkularım nerede?
Kayan yıldızlar yere düştü
Yolunu bulamadılar karanlıkta…
Gece en gece, karanlık en karanlık…
Yere düşen yıldızlar, arabalar…
Söylesene gelin çiçeği
Yıldız neden düştü?
Düşünce mi söndü,
Yoksa hep sönük müydü?
Gece sessiz, ürkütücü
Ağlayan bir bebek sessizliği bozmuş
Korkmasın bebek, ağlamasın bebek
Annesi uyuyor, uyansın…
Miyavlayan kedi
Yavrun nerede?
Gece çok soğuk ve karanlık
Sen de bulamadın mı yavrunu?
Ay ışığı kokusunda bulursun bak
Ay ışığı sevgi kokar…
Azıcık yanık, birazda bahar var kokusunda
İçine çektiğinde,
Yasemin çiçeklerinin kokusunu da fark edersin
Işığa üşüşen gece kelebeği benim
Ay ışığı kokusu benim
Ahhh birazda yanmış meşe odunu…
Tütsüler var kokusunda ayışığının
Bir doğumu koklarsın, bir de ölümü…
Rüyalarda gece gökyüzü
Kayan yıldızlar
Ay ışığı ve kokusu…