Aydınlarımız, demokrasi ve imza

Son günlerde Türkiye gündeminde iki konu var:

1) Atatürk ve onu anlamaya çalışmak,

2) Aydınlarımızın imza kampanyası.

Aslında bu iki konu birbiriyle bağlantılıdır. Birbirlerinden ayıramayız.

Atatürk'le ilgili görüşlerimi http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=143569 linkinde "Atam Şikâyetim Var." adlı bloğumda belirtmiştim. Bu konuda fazla bir şey söylemeyeceğim.

Aydınlarımızın imza kampanyalarına gelince. Evet, bu kampanyayı destekliyorum. 1915'te tehcir var mı? Var. Bu tehcir sırasında öldürülen insanlar var mı? Var. Bundan ötesi?

Bu gerçeklerden uzaklaşarak kendimizi ne kadar kandırabiliriz?

Ayrıntılar mı?

Bilirim ayrıntıların büyüleyici güzelliğinde yatan gerçekleri. O nedenle de hiç korkmam ayrıntıdan. Bana huzur verir. Herkesin bildiği gerçeklerin üstünü ne kadar örtmeye çalışırsak çalışalım gün gelir en zayıf anımızda önümüze ısıtıp koyar birileri. Biz de, istemesek de bu önümüze konulanları, yemek zorunda kalırız.

ABD gerine gerine “demokrasiyi götüreceğim” diye dün uzak doğuda, günümüzde ise Ortadoğu’da, Hazar Denizi çevresinde yapmadığını bırakmamakta. Siz sanıyor musunuz ki yaptıkları ABD’nin yanına kâr kalacak? Yaptığı eziyetlerin gün gelecek hesaplarını gerek dünya kamuoyunda, gerekse kendi halklarının önünde teker teker vermeyecek?

Bilmez mi ABD bunları? Bilir.

O zaman ne yapıyor ABD?

Söz gelimi Kızılderili katliamı ile ilgili olarak soykırımın inkârını seçmemektedir. Kendisi resmi ağızdan söylemese bile davranışlarıyla, tepkiye tepkisizlik göstererek inkâr etmez.

Köleliğin en vahşi olduğu dönemleri anlatan filmlerle bunu yumuşatma yoluna gider.

Kunta Kinte dizisini anımsayalım. Ku Klux Klanların yaptıklarını tüm dünya gözünde bir şekilde kınar.

Rambo filmleri boşuna yapılmamaktadır kendi haklılığını göstermek için ayrıca.

Peki, bunları yaparken ululararası tepkileri hesaba katmaz mı? Hesaplar. Hesapladığı için böyle davranır. Herkesin bildiği gerçekleri de saklama gereğini duymaz. İşte gücünü burada kullanır.

Peki, biz neler yapıyoruz?

İttihatçıların yaptığı büyük yanlışı savunmanın yolunu seçmekteyiz. O ittihatçılar ki Sarıkamış’ta 100.000 civarında askerimizin ölümüne sebep olmuşlardır anlamsız bir Turancılık uğruna. O İttihatçı zihniyet günümüzde devletimizin içlerine sirayet etmiştir. Yurdumuzda her 10 yılda bir yapılan müdahalelerin, Susurluk’un, Ergenekon’un altında yatan işte bu zihniyettir.

Söz gelimi “Mustafa” filmi onun için büyük tepki görmüştür. Bunun farkına varamayan Kemalist aydınlar da tepkiye hemen atlamışlardır. “Neden Mustafa Kemal Enver Paşa’yı yurdumuzdan içeri sokmamıştır?” Sorgulaması yapılmaz! Ergenekon İttihatçı düşüncelerden dolayı savunulur da bunu farkına varmazlar ya da fark edilmesi istemezler. Çünkü şeriat korkusuyla aldatılmaktadır o insanlarımız. Cumhuriyet mitingleri aslında İttihatçıların gücü ellerinden kaçırma korkusunun bir sonucudur.

Yapılan yanlışlar günümüzde sorgulanmaya başlanıyorsa bu bir adımdır. Demokrasi mücadelemizin bir başka boyutudur. Hiç kimse korkmasın tarihimizle yüzleşmekten. Korkularımız parayonaklaşmamıza neden olur. Parayonaklar ne eder ederler korktuklarını yaşarlar. O ortamdan korktukça, o ortamı kendileri hazırlarlar.

Tek kurtuluş nedir biliyor musunuz? Korkularımızla yüzleşmek. Savunmaya geçip gücümüzü bu yönde tüketeceğimize geçmişimizle yüzleşip paranoyayı ortadan kaldırarak güç kazanmaktır.

Böyle bir ortamı hazırladıkları için aydınlarımıza teşekkür ediyorum. Onlarla ilgili olarak söylenen çirkin sözleri de “sahiplerine aittir” şeklinde yorumluyorum.

Ne deniyor Özür metninde?

“1915'te Osmanlı Ermenilerinin maruz kaldığı Büyük Felâket'e duyarsız kalınmasını, bunun inkâr edilmesini vicdanım kabul etmiyor.

Bu adaletsizliği reddediyor, kendi payıma Ermeni kardeşlerimin duygu ve acılarını paylaşıyor, onlardan özür diliyorum.”

Bu konuda ben de rahatsızlık duyuyorum ve bundan dolayı özür diliyorum.

Bize yapılanlar mı ne olacak? Mutlaka çıkacaktır aklı selim birkaç Ermeni vatandaş. Böyle esecektir iki halk arasında kardeşlik rüzgârları.