Ayıp sayılan davranışlar!

Hatırlayın bakalım, siz gençliğinizde nasıldınız?
Ayak ayak üstüne atar mıydınız büyüklerinizin yanında!
Ya da sakız çiğner miydiniz cakkıdı cakkıdı, birde patlatır mıydınız üstüne üstlük!
Bir deneseydiniz de görseydiniz! Kemiklerinizi kırarlardı valla!
Tamam eski kafalı olmamalı ve içinde bulunduğumuz çağa göre atmalıyız adımlarımızı! Ancak yeni çağa ayak uyduracağız derken de bir takım değerlerimizi göz ardı etmemeliyiz!

Örneğin en başta çocuklarımız tarafından gerekli gereksiz ve pek bir sıklıkla gösterilen “öfff bee” tepkilerini asla ve asla duymamalıyız!

Öyle ya, aile büyüklerimizin üstünlükleri sadece yaşlarından ibaret değil ki!

Bizler için adeta feda ettikleri gençlikleri bu kadar ucuz değil ki!

Doğumdan, ölüme kadar geçen hayatımızda adeta kaderimizi çizenlerdir onlar!

Bize iyiyi , kötüyü öğretmek için altın değerinde bazı kurallar koyarlar hayatımıza.

Bize öğretilen kuralları bu defa biz kendi çocuklarımıza koyarız ve onların iyi yolda yürümeleri için çaba harcarız...

Ama şimdilerde nerdee?

Günümüz aile ilişkileri "yavrum guzum" şımartmalarından ibaret!

Özgürlükten anladıkları ise; tamamen "saldım çayıra, mevlam kayıra" olayından ibaret!

Güya biz yaşamadık çocuklarımız yaşasın kolaycılığına sığınmaktalar!

Ben ne diyorum, ne yapıyorum diye hiç sorgulamıyorlar kendilerini!

Gelecekte ki olumsuz yansımalarının kendilerine pahalıya malolacağını bile bile!

Yazık hakikaten çok yazık.

Sonra nasıl onlardan bize karşı saygı bekleyeceğiz.

Başımız iki elimiz arasında düşünüp, ne verdik ki sahi diyeceğiz!

Ayıp sayılan davranışları "eski kafallık olarak görmekte" aslında ne kadar ayıp ettiğimizle yüzleşeceğiz!

Oysa geçmişte geçirilmiş güzel günler tekrar hatırlanabilse, hem günümüz hem de geleceğimiz için yaşam kalitesi yükselir.

Sonuç olarak da, saygı ile başlayıp, sevgi ile devam edecek pırıl pırıl bir nesil yetişir!