Ayvalık

Uzun zamandır aklımda, gönlümde ve hayalimde Ayvalık. Gecesi, gündüzü, adaları, şişman kedileri, adını ilk defa orada öğrendiğim deniz canlılarından yapılmış mezeleri, kokulu otları ve dahası…

Denizi ve mutlu insanlarıyla Ayvalık’ ı düşününce ellerimi kavuşturup, gözlerimi yumup, orayı soluyorum.

Bir yere bağlanmak sanırım bu demek. Sadece orada olmayı hayal edince rahatlıyorum. Şeytan Sofrası’ ndan bakınca gökyüzü gece mavisi, bir kadife örtü, üzerindeki yıldızlar ve gezegenler bir avuç pırlanta sanki. Gelişi güzel saçılmış. Bu kadar parlar mı pırlanta, kadife örtü bu kadar yumuşaklık hissi verir mi insana.

Zeytin dalında bu kadar zümrüte benzer mi? Bu kadar bereket fışkırır mı, toprağından ve denizinden? Vücudumu ürperten rüzgar, tenimde yakmayan ama ısıtan güneş, gözümün önünde tertemiz mavi deniz.

Deniz durgun ama sakin bir akıntısı var. Kendi içinde usul usul akıntısı var bu denizin. Karşımda Midilli Adası ve adada adını bilmediğim, güler yüzlü, telaşlı konuşan, heyecanıma ortak komşularımın memleketi.

Ben yarinden ayrı kalmış burnunun direği sızlayan yalnız zeytin ağacı..

Kokusu burnumda, tadı damağımda sevgilime kavuşmak için kök saldığım toprağımda başımın ucundaki tahtaya çentik atıyorum. Günler hızlı geçsin beni oraya tez yetiştirsin diye. Orası mı güzel, yoksa orada ben mi güzelim bilmiyorum.

Orada tenim ayrı güzel, gözlerim ayrı parlak, içim ayrı coşkulu, yanaklarımda mahçup bir pembelik, sevgilisine kavuşmuş sevgiliyim.

Olayı somutlaştırmak, nedenlerini kendime göstermek istiyorum. Ama galiba sevmenin nedeni yok. Çoğu zaman bir şeyleri sevmememin nedeni olmadığı gibi.

Oradan ayrılırken arkamda bıraktığım, beni güzeller güzeli yapan, coşkulu ve mutlu ne varsa, her şeyi orada bırakıyorum.

Sanki Ayvalık bir çiçekli uçuşan kumaşlı ipekli bir elbise. Giydiğimde mutlu çıkardığımda basmalar içinde sıradan, herkes gibi olan. Orada kök salmak, yaşamak, yaşlanmak, çocuk büyütmek, komşu olmak, bahçıvan olmak, dalgıç olmak, prenses olmak antik çağlardan kalma, gölge bir bahçede limon ağaçlarının gölgesinde bir demli çay içmek, başımda zeytin ağaçlarından bir taçla.

Orada anne olmak istiyorum. Ben mutlu, eşim mutlu ve bebeğim çıplak pespembe, Ayvalık’ ın güzel arka bahçelerinde...

Zeynep Elif