Baba ve kızı

Babam kalın çatık kaşlı gülmeyen bir adamdı, bazen hafifçe gülümsemek zorunda kalır, utanarak hemen sert yüz çizgilerine geri dönerdi. Evin dışındaki hayat, insanlar, herşey tehlikeliydi onun için. Bizleri korumak adına eve kapatır, misafir sevmez, oda kapılarını bile üzerimizden kitlerdi. İnsanları sevmezdi nedense, kötülük beklerdi herkesden, öfke doluydu, gözleri çakmak çakmak bakar, mecbur kalmadıkça, ki bu mecburiyet çoğunlukla azar ve tembih için olurdu konuşmazdı. 

Gülmez, konuşmaz babam durmadan yazı yazardı, gece gündüz kitap okur, kitap taslakları hazırlardı. Kimsenin okumasına da izin vermezdi yazdıklarını nedense... 

Bir gün babam hayatımızdan çıkıp gitti. Gidiş o gidiş. Tam 40 yıl geçti aradan ve ben tesadüfen bir sahafta babamın yazdığı ve bastırdığı bir kitabına rastladım. Çocukluğum boyunca merak etmiş, korkudan elimi bile sürememiştim yazdıklarına. Hemen kitabı satın aldım. Çok eski bir basımdı, sayfaları sararmış, yllarca sahaf rafında durmaktan hafif nem ve küf kokuyordu. 

Merakla okumaya başladım. O gülmeyen, kahkasını hiç duymadığım babam, sohbet etmez, sevmez sarılmaz babam neler yazmıştı öyle. İnanamıyordum, aşktan, bahardan, gükyüzünden, doğadan, insanların bilgeliğinden bahsediyor, fazilet, erdem üzerine uzun felsefi nasihatler veriyordu. 

Ahh! babacığım, benim güzel babacığım, niye bizimle paylaşmadın ki, neden bize layık görmedin bunları. Biz ki senin kanından, canından can değil miydik, biz ki çocuk gözlerimizle hergün bir umutla ayaklarının altında dolanıp sevgi dilenmez miydik, biz ki senin gürleyen sesinden bir gün olsun "kızım" dediğini duymak için yıllarca beklemedik mi? 

Ahh be babacığım! Senin koruyan kollayan sevgin olmadan ne kadar zordu hayat biliyor musun, okul yıllarım yavanlaştı, senin çalışkan kızın olamayacaktım. İş hayatımda hep bir yanım eksikti, babam benimle gurur duymayacaktı. Senin yerini kimseler tutmayacaktı babam, tutmadı da.... 

Sen o güzel sözlerini bizim için sarfedip, özlemlerini bizimle paylaşsaydın, kocaman yüreğnde bize de yer ayırsaydın, kitaplarını önce bizler okuyup seninle gurur duysaydık. 

Duydum ki birçok kitap yazmışsın, yayınlatmak için çok uğraşlar vermişsin. Canım babacığım, biz seni ünlü olmasan da severdik, sen farketmedin, senin kitapların olmasa da babamızdın, seni sen olduğun için, bize hayat verdiğin için severdik yine de sen görmedin. Küçücük yüreklerimizin sesini duymadın, dinlemedin. Hayatı çok uzaklarda, olmayan ülkelerde aradın belli ki. 

Bulabildin mi bilmiyorum, umarım bulmuşsundur. Bil ki seni hala çok özlüyorum..