Babaanneyi özlemek 2

Daha önce onu anlatmıştım ve ne çok özlediğimi. Bir başka zamanda yazdığım bir diyaloğomuzu buldum ve paylaşmak istedim. Eskidir babaanneler. Düşünceleri ve inandıkları da onlar gibi eskidir...

-bizim evimiz deniz kenrarındaydı (kara biga) babamın bir bakkaliye dükkanı vardı. Babam akşamları benim ayaklarımı denize sokup çıkarırdı. Bir keresinde ben deniz kızı gördüm (ben dinliyormuyum diye deneme çekti sanmıştım)
-dinliyom ben seni babaanne.en son deniz kızı gördüm dedin ama, yakalayamadın her şeyi dinliyom. hahahah deniz kızı...
-evladım gerçekten gördüm ben, karşıki kayalıklara oturmuş saçını tarıyordu.
-babaanne deniz kızı diye bişi yok. Fok balığıdır senin o gördüğün.
-olurmu canım gözümemi inanıcam, sanamı? Kızdırma beni. Bişeyi de bilme. Bu ne lafazanlık canım.
-peki babanniş senin istediğin gibi olsun heee...
-ondan sonracıma senin dedenin babası çok aksi bi adamdı."olisi boklilar" diye kızardı hep... (buraya nasıl atladık bilmiyorum ama...)

Not: fotodaki hanım teyzem babaannem değil, bakırköydeki şefkat evinin misafirlerinden...