Başka türlü bir şey(2)

“Başka türlü bir şey benim istediğim

ne ağaca benzer ne de buluta

burası gibi değil gideceğim memleket

denizi ayrı deniz, havası ayrı hava

nerde gördüklerim nerde o beklediğim

rengi başka tadı başka…” (*)


Eh, biraz dillendirir şair o “başka”yı satırlarında. Anlam kazandırır yoğururken sayfasında. Üstüne biraz kekik, biraz biber ekeler ve sunar kapısını satırlarına açanlara.


“Bir başka yolculuk dalından düşmek yere

yaşadığından uzun

Bir tatlı yolculuk dalından inmek yere

ağacın yüksekliğince dalın yüksekliğince

rüzgarda

ve bir yeni ömür vardığın çimen yeşilliğince…” (*)


Aslında her yolculuk, başka türlü bir şeydir; her yeni gün doğan güneş, okunan yeni bir kitap, çevrilen bir diğer sayfa…


Elini tuttuğun her yeni insan, yeni bir gülüş, yeni bir dokunuş, yeni bir bakış başka türlü bir şeydir.


Acılardan kaçmak ya da acılara sığınmak, mutluluk yağmurunda kalmak ya da o yağarken şemsiyeni açmak, hepsi senin yaşamı ciddiye alış biçimindir ve hepsi de başka türlü bir şeydir.


Önemli olan o başka türlü bir şeyi görebilmek ve ifade edebilmektir kendine. Kendine yeni bir yol bulabilmek, bir yön belirleyebilmek ve asla sığınaklarını yitirmemektir yolculuk boyunca. O zaman vardığın çimen yeşilliğince olacaktır yaşamın, rengi başka tadı başka…


(*) Can Yücel şiiri.

resim: www.karakitap.com