Başlangıç

15 yaşımda yazdığım, günlüğümün ilk sayfasını paylaşmak istiyorum sizinle. Keyifle okumanız dileğiyle...

Merhaba yeni defterim kim bilir neler paylaşacağız seninle. Neler dökülecek bu sayfalara, yazdıkça yazacağız yine ufuklara, el değmemiş duygulara, kırılmamış umutlara, aydınlığa sonsuza... Bazen de kırılmış bir kalbin ışığını, incinmiş bir yüreğin umudunu yansıtacağız sayfalara. Umarım güzel bir başlangıçtır bugün. Bu günlük olmayacak, bu duygu yüklü bir defter olacak. Bazen bulutlar kararacak, yağmur yağacak, bazen güneş açacak umutlar yayılacak. Bazen yağmur yağdığında da, kara bulutları yok etmeyi öğreneceğiz. Bazen güneş açtığında da bulutların varlığını içimizde yaşatmayı. Bazen sevmeyi, kimi zaman sevilmeyi. Engellere takıldıktan sonra daha güçlü devam edebilmeyi. Herşeye rağmen yaşayabilmeyi. Tüm kötülüklere karşı iyi olabilmeyi. Hayat nasıl sevmekle başlıyor, sevildikçe güzelleşiyorsa, bu deftere de severek başlıyor ve her geçen gün güzelleşeceğine inanıyorum. Sevgi, bizi hayata bağlar. Sevgi, yaşamın anlamı, mutluluğun kaynağıdır. Ne çok sevgi vardır şu hayatta, sevgi bazen tutkuya dönüşür. Tutkular da sürükler bizi.

Yazmak bir tutku benim için, şimdi sürükleniyorum sayfalarda ulaşıyorum tutkuma... Uzun uzun paylaşacağız duygularımı, duyguların yaşattıklarını, hissettiklerimi, isteklerimi; fakat bir günlük olmayacak bu defter. Bahsetmeyeceğim sana hayatımdan, yaşadıklarımdan, yalnız yazılarım mutlaka hayatımdan izler taşıyacaktır. Ruh halimi kendim ayarlayamayacağıma göre, izlerimden tanıyacaksın beni. Bazen sert basacağım yere, izleri tam olarak göreceksin. Bazen yavaşça geçeceğim bu yerlerden. Şiirler de paylaşacağım zamanı geldiğinde...

Devam edelim biraz daha, tutkular yaşandıkça tükenmiyor. Yazmak bana mutluluk veriyor. Yazmak istiyorum. Yazarak çoğalmak, yükselmek istiyorum. Bir keskin kalem, bir kırık gözlük olsun istiyorum şu garip dünyaya bırakacağım gerçeklik. Razıyım yıllarca usanmadan yazmaya, önemli olan süreklilikse ki bu da böyle, çok değil sürekli olması önemli olan. Ben bu akışı sürdürmeyi kabul ediyorum. Bıkmadan, yorulmadan yazmayı istiyorum.

Her yazışımda, farklı pencerelerden hayata bakabilmeyi istiyorum. Umutsuz teknelere umut dağıtmayı, umutlulara paylaşmayı göstermeyi. 

Herşeye rağmen hayatın güzel olduğunu, kalemim dayandıkça, gücüm yettikçe anlatmak istiyorum. Yaşamayı, yazmayı, yazmaya kendini adayanları, tutkularına tutunanları, yazılarımı okumaya değer bulanları, hayata biraz iyimser bakabilenleri, dışarıya biraz da benim penceremden bakmayı isteyenleri, sevmeyi bilenleri, herşeyden önce,kendini sevenleri; çok seviyorum, umarım yaptıklarından hiç bir zaman pişman olmazlar.

Hazal YILDIZ

23.03.2006