Bebeklerin ulusu yok

“Bebeklerin ulusu yok” diyor Ataol Behramoğlu. Onlar yaşamın kıyısında öylesine, bizim hazırladığımız köhne dünyada kendilerince yaşamak için bekliyorlar, kendi saf dünyalarında.

Onların ulusu yok. Onların dünyası bir, onların dünyayla bir alıp veremediği de yok.

Onlar masumlar, onlar melek.

Bizim kirlettiğimiz dünyada, bilmedikleri barut kokularını küçük ciğerlerine çekerken, kendini bilmez büyüklerin, amcaların, kötü ağabeylerin hain ceza yöntemleri onları da hedef almamalı.

Çünkü onların ulusu yok. Kavga bizim, gürültü de…

Bebeklerin Ulusu Yok

İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Başlarını tutuşları aynı
Bakarken gözlerinde aynı merak
Ağlarken aynı seslerin tonu

Bebekler çiçeği insanlığımızın
Güllerin en hası, en goncası
Sarışın bir ışık parçası kimi
Kimi kapkara üzüm tanesi

Babalar çıkarmayın onları akıldan
Analar koruyun bebeklerinizi
Susturun susturun söyletmeyin
Savaştan yıkımdan söz ederse biri

Bırakalım sevdayla büyüsünler
Serpilip gelişsinler fidan gibi
Senin benim hiç kimsenin değil
Bütün bir yeryüzünündür onlar
Bütün insanlığın gözbebeği

İlk kez yurdumdan uzakta yaşadım bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Bebekler, çiçeği insanlığımızın
Ve geleceğimizin biricik umudu...

Ataol Behramoğlu