Beden üzerine

''Ah şu bedeni horgörenler yok mu! Onlara bütün sözlerim...''

Nietzsche'nin Freudyen bakış açısına epey yaklaştığı bir nokta burası. -bu yazıda Nietzsche'nin dışında sadece Freud'un ismi geçecektir. Nietzsche psikolog olsaydı neler çekerdik o psikolojik terimlerden-

Nietzsche'ye göre ''o büyük bilgelerin'' büyük suçu bedeni horgörmeleri ve sözde ondan büyük olan bir ruhtan bahsetmeleridir. Burada, cambaz ipten düşüp öldüğünde Nietzsche'nin söylediklerini hatırlatmak öğretici olacaktır: ''Korkma, ruhun bedeninden bile önce ölecek ve acı hissetmeyeceksin.'' Nietzsche ile ilgili dolaşan yalanlardan en ünlüsü de onun reenkarnasyona inandığıdır. Söyleyin bana, o cümleyi yazan bir adam reenkarnasyona nasıl inanır? Ruh, bedenden bile önce ölecekse kim inanır aynı ruhun beden beden dolaştığına ve asla yok olmadığına? Beden değil midir ruhu yaratan, ona hükmeden ve zamanı geldiğinde onu öldüren?

Papa son yaptığı açılımla AIDS'in prezervatif yoluyla değil evlilik dışı ilişkilerin azaltılmasıyla engellenebileceğini savundu. İnsanın iradesini engellemesi olacakmış cevap! Buyrun işte, bedeni horgörmek bu değil de nedir? Önce o din adamlarının bilmesi gerekmez mi insanın son derece zayıf bir yaratık olduğunu ve ruhu yaratan bedenin aynı ruhun kendisini denetlemesine izin vermeyeceğini? Yoksa o ''din kitapları'' dediklerini okuya okuya gözleri kör, akılları düşünemez mi olmuş?

İşte bütün sorun buradadır. Nasıl ki bu inanırız bu yanılgıya? Ruhumuz bedenimizden daha yüksekmiş ve o bedeni durduracakmış? Diyelim ki öyle olsun; ama neden? ''Çocuğun yapıp da aslanın yapamadığı ne var ki aslanın bir de çocuk olması gereksin?'' Bedenimiz yırtıcı, ruhumuz itaat edici ise hangisini seçmek daha çekicidir? İtaat etmeyi seçecek kadar düşük dereceli varlıklar mıyız? Bu insanı küçümsemek değil de nedir? Bu Aydınlanma idealinden dönüş değil de nedir?

Freud'un bilinç-bilinçaltı-bilinçdışı kavramlarından bahsederek kafa karıştırmaya gerek yok. Nietzsche çok daha basit bir şekilde bunların altını çizmiştir. İnsan, bedenine dur diyebilecek güce sahip değildir ve demesi için de hiçbir sebep yoktur. Buna karşı çıkmak, ''evrensel ahlak yasası''nı savunmaktır, bu da bizi vicdanları yok etmeye götürür. Vicdanı olmayan insan ne olur bana söyler misiniz? Ne gerek var yeryüzünde vicdanı olmayan insana?