Bedende ruh yokken(*)

Uzun süredir enstrümantal müzikler dışında bir şey dinlemedim. İnsan yorgun ve yoğunken daha çok dinlendirici bir müziği tercih ediyor sanırım. Bende bir süredir bu yoğunluğun içinde saklı kaldım.

Geçtiğimiz Cumartesi dolaşırken kulağıma gelen melodinin esiri oldum sanki. Mahsus alış veriş etmeyeceğim bir dükkanda gezinirken buldum kendimi.

Sözlerden aklımda kalanları telefonuma kaydedip çıktım dükkandan.

Sonbahar Halimin Soyadı, Adı

Gerekli Gereksiz Takıntılar Ruhumu Sardı

Sen misin inanmam Bu Enkazın Mimarı

Peki Geri Dön Desem Ne Farkeder

Bedende Ruh Yokken

Dertliyim Kabul Utanmam Mı Lazım

Çekip Giden Üzülmezken

Kalan Ne Yapsın

Kalp Diyor Gurur Yapma Sana O Lazım

Peki Geri Dön Desem Ne Fark eder

Bedende Ruh Yokken

En Doğrusu Kabullenmek

Valizin Ne Kadar Aldıysa

Çekip Gitmek Gerek Bazen

Geriye Dönüp Hiç Bakmadan

Geride Acılar Var Zaten

Geride Anılar Var Yıpratırlar

Anılar Acıysa Yıpratırlar

Hani çekip gitmeler olur ya hayatımızda, gitmek istemeyip kaldığımız anlardan daha fazladır. İşte o anları anımsattı bana bu şarkı. En doğrusu kabullenmek, valizin ne kadar aldıysa dediği yerde çekip gitmek gerek bazen cümlesini ben getirdim sanki şarkının ondan sonraki bölümüne.

Çekip gitmek gerek bazen geriye hiç bakmadan. Geride acılar var zaten, geride anılar var. Yıpratırlar anılar acıysa yıpratırlar.

Anıları biriktirirken acı tatlı ayrımı yaptırmıyor hayat. Yaşaman gerekeni yaşatıyor sadece. Ve sen payına düşeni alıp yoluna devam ediyorsun işte.

Geriye her baktığında ise acı olanı bir kez daha yaşıyorsun. Değer mi değmez mi diye sorgulamıyorsun. Sadece o an da buluyorsun kendini. Ve bir daha yüzleşiyorsun bugünle.

Bazen bir şarkı melodisi, bazense çok tanıdık bir kelime yetiyor o geride kalan acıyı hatırlamana.

Müzik güzeldi, sözlerde öyle. Paylaşmak istedim, belki dinlersiniz diye. Belki çekip gitmek zorunda kalan birine iyi gelir diye.