Ben bir suretim, gölgesiz ve zamansız...

Ben bir suretim,

kararmış bir gölge,

şafağın güle düştüğü

o yorgun saatlerde,

döngüsünü yüzyılların,

ışıyan tenasühlerle

bu kez geçip de gelen,

kimbilir ve belki de

karanlık sayfasından

kopup unutturulmuş,

yalnız aslını yitiren.

Ben bir suretim,

gölgesiz ve zamansız.

Çünkü günleri çalınmış

derin bir ülkeyim ben,

mil çekilen gözleri

ve okşasa da elleri

artık toprağını görmeyen.

Yağmurlar eklenirken

usulca birbirlerine,

yürürken çığlıklar

haykıran gül bahçesinde,

ıpıslak ve eskitilmiş

kenevir bir sicimle,

kutsal mabet duvarına

yüreğim sardırılırken

ve beklerken bir ovada

deccalin o gaddar çömezleri,

yanlız küf ve neft kokan

kanlı lanetli kılıçlarıyla,

bir nehirde gizlice coşkulanan,

önceden hükmedilen

azarlanmış suç üstüyüm,

siyah ve arazlı atlarıyla

ezip üstümden geçerlerken.

Kirletilmiş o denizin kıyısında

umarsız çelik kafeslerde

çaresiz çocuklar bağırışırken,

yorgun ve utançlı gökyüzüyüm,

kısır tohumlu bir toprak,

ki belki de bu yüzden

çok eski bir sıfıra sığınıp

haykıran yoksul ve sığınaksız,

gezgin, müstehzi gulumsemem.

Ondandır birilerinin inatla

kızmalarına katlanamadığım,

ondandır bir Galata evinde,

kandırıp bıraktığım, nasihatsız

sayrılı, kutsal yalnızlığım

ve geçerken yeni zamanlardan

çıkarıp attığım gömleğin

bana duyduğu, şaşırtıcı öfke.

Harezmi rüyalarda dilenen yılkı

çok içerlerde yanan ışığım sanki,

Matraki'nin silahından uzanmış

köhne bir daireyim kaatda

ve kitaplarda unutulan,

külhan silahşörüm şimdi,

dünyayı gezdikçe büyük, anlaşılır

utanan mavi bir haritaya açılan.

30.Nisan.2009 / Perpa,